Nίκος Ζωϊδάκης...

Μαντιναδες – Νικος Ζωιδακης

Επήγα πάλι στου γιατρού γιατί πονεί η καρδιά μου
και τη μορφη τση μου δειξε το καρδιογράφημα μου.

Ερώτηξα τον το γιατρό γιάηντα πονεί η καρδιά μου
και μου’ πε πιο συχνότερα να σε θωρώ κερά μου.

Σκίσε γιατρέ τις συνταγές και άμε στη δουλειά σου,
μα τη δική μου πάθηση δε γράφουν τα χαρτιά σου.

Εγινα οργάνων δωρητής μα έδωκα μόνο μάτια
για δε μεταμοσχεύονται καρδιές που ‘ναι κομμάτια.

Αλλάζει θέση η καρδιά και στα δεξιά ριζώνει
να μη τη βρίσκει η καθεμιά να μου τηνε πληγώνει.

Σε άγιο δισκοπότηρο το δάκρυ τση θα κλείσω
την ώρα που θα ξεψυχώ, μ’ αυτό να κοινωνήσω.

Ομως πολλοί θα προβληματιστούν όνταν θα με κηδεύουν
γιατί θα δούνε πρώτη φορά μάτια νεκρού να κλαίνε.

Μα ανε ποθάνω κι ακουστεί φτερούγισμα κοντά σου
θα΄ναι η ψυχή μου απού ποθεί να μπει στην αγκαλιά σου.

Παίξε μου χίλιες μαχαιριές μα στρίψε το μαχαίρι
θα’ ναι γλυκός ο θάνατος απ’ το δικό σου χέρι.

Να’ μουνα ανθός στο κήπο σου και να κοπώ από σένα
για να με βρει κι ο θάνατος σε χέρια αγαπημένα.

Ανε πιστέυεις στο θεό μη μ’ αρνηθείς κερά μου,
πριν σ’ αγαπήσω τα ‘ ξερες τα ελαττώματα μου.

Οντα θα νιωσεις τι θα πει αγάπη και πονέσεις
όλα τα λάθη απού ‘καμα θα μου τα συγχωρέσεις.