Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Αγαπημένε Δημήτρη...

Πρωί , ξυπνάς μπαίνεις λίγο ίντερνετ να τσεκάρεις facebook και τα mail σου.
Μπαίνεις facebook και βλέπεις πληθώρα συνδέσμων με αναφορά στον Δημήτρη Μητροπάνο και τραγούδια του. Έχεις μία υποψία... Αυτή η υποψία σε λίγα δευτερόλεπτα επιβεβαιώνεται...
Πρώτη αντίδραση : Μένεις και κοιτάς την οθόνη για κάμποσα λεπτά , ακίνητος , αμίλητος , απλά σκέφτεσαι τον μεγάλο Δημήτρη Μητροπάνο και τα τραγούδια του.
Έπειτα έχεις την ανάγκη να τα ακούσεις , έχεις την ανάγκη να θυμηθείς (κάτι βέβαια που ποτέ δεν είχες ξεχάσει)...
Εκεί έχεις διαγράψει τα πάντα από το μυαλό σου και απλά ακούς... ή μάλλον απολαμβάνεις...
Η φυσική αντίδραση θα ήταν μία στεναχώρια διαρκείας...

Αλλά όχι...
Δε στεναχωριέμαι... 
Κι αυτό γιατί είμαι σίγουρος ότι κανείς δε θα ξεχάσει ποτέ τον Μητροπάνο , δε λέω για τώρα , τρεις τέσσερις μέρες μετά το θάνατο του , λέω για όλη του τη ζωή.
Κανείς δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσει τα τραγούδια του , τη φωνή του , το πρόσωπο του , το ζεϊμπέκικο του...
Πόσες νύχτες έχουμε περάσει πλάι στα τραγούδια του , πλάι στους ανατριχιαστικούς στίχους των τραγουδιών του;;; 
ΠΟΤΕ δεν πρόκειται κανείς να το ξεχάσει , το λέω με κάθε βεβαιότητα...

Αυτό δεν είναι τραγούδι σου , αλλά το βάζω επειδή μου είχε κάνει εντύπωση το γέλιο σου...



Καλό ταξίδι τεράστιε Δημήτρη... Να τραγουδάς στους δικούς μας κι εκεί ψηλά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

O δημόσιος τομέας...

O δημόσιος τομέας ήταν ο μοναδικός πυλώνας της όποιας ανάπτυξης έγινε στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση.

Ας σεβαστούμε τον συνάνθρωπο κι ας κινηθούμε ενωμένοι για την πρόοδο της χώρας ενάντια σε κάθε φιλόδοξο πολιτικό που θέλει να τα αρπάξει. Μην κοιτάμε να υποβαθμίσουμε τον άλλον, αλλά να κοιτάμε και να επιδιώκουμε να τον φτάσουμε.

Αφού δεν τα φάγαμε μαζί γιατί να τα πληρώνουμε μαζί;