Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

ΑΡΓΟΣ ΧΟΡΟΣ

Έχεις σταματήσει ποτέ να κοιτάξεις τα παιδιά που παίζουν;
Ή να ακούσεις τον ήχο της βροχής που πέφτει στη γη;
Ή να κοιτάξεις την τρελή κούρσα μιας πεταλούδας;
Ή να παρατηρήσεις τον ήλιο που χάνεται μέσα στη νύχτα;
Χαμήλωσε ταχύτητα Μην χορεύεις τόσο γρήγορα
Ο χρόνος είναι λίγος
Η μουσική δεν θα διαρκέσει για πάντα
Περνάς κάθε σου μέρα στα γρήγορα;
Όταν ρωτάς κάποιον “τι κάνεις”
ακούς ποτέ σου την απάντηση;

Στο τέλος της ημέρας
ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου
με χιλιάδες σκέψεις στο μυαλό σου;
Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.
Μη χορεύεις τόσο γρήγορα.
Ο χρόνος είναι λίγος.
Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα
Είπες ποτέ στο παιδί σου
«θα το κάνουμε αύριο»
χωρίς να προσέξεις μέσα στη βιασύνη σου
την απογοήτευσή του;
Έχεις χάσει ποτέ σου
έναν καλό φίλο
μόνο και μόνο επειδή δεν έβρισκες το χρόνο
να του τηλεφωνήσεις;
Καλά θα κάνεις να κόψεις ταχύτητα.
Μη χορεύεις τόσο γρήγορα.
Ο χρόνος είναι λίγος.
Η μουσική δε θα διαρκέσει για πάντα.
Όταν αγχώνεσαι και τρέχεις όλη τη μέρα
Είναι σα να έχεις ένα δώρο που δεν το άνοιξες ποτέ…
Και που το πέταξες
Η ζωή δεν είναι μια κούρσα ταχύτητας
Ζήσε χαλαρά.
Άκου τη μουσική. 


Στείλε αυτό το e-mail. Ta e- mails μετριούνται.
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΤΕΙΛΤΕ ΑΥΤΌ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΞΕΡΕΤΕ
Το ζητάει ένα κοριτσάκι που θα φύγει από τη ζωή από καρκίνο.
Της μένουν μερικοί μήνες ζωής και η επιθυμία της είναι να στείλει ένα γράμμα σε όλους για να τους πει να ζήσουν τη ζωή τους στο έπακρο, αφού αυτή δε θα μπορέσει να το κάνει.
Για κάθε μήνυμα που αποστέλλεται η εταιρία “The American Cancer Society” θα δίνει ένα cent για τις θεραπείες της.
Αρκεί ο καθένας μας να το στείλει σε 5-6 άτομα.
Δε ζητάμε χρήματα, μόνο λίγο από τον χρόνο σου 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

O δημόσιος τομέας...

O δημόσιος τομέας ήταν ο μοναδικός πυλώνας της όποιας ανάπτυξης έγινε στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση.

Ας σεβαστούμε τον συνάνθρωπο κι ας κινηθούμε ενωμένοι για την πρόοδο της χώρας ενάντια σε κάθε φιλόδοξο πολιτικό που θέλει να τα αρπάξει. Μην κοιτάμε να υποβαθμίσουμε τον άλλον, αλλά να κοιτάμε και να επιδιώκουμε να τον φτάσουμε.

Αφού δεν τα φάγαμε μαζί γιατί να τα πληρώνουμε μαζί;