Αρκετές ώρες ακούω τα τραγούδια του... Όχι γιατί μας άφησε γι άλλες γειτονιές και τον θυμηθήκαμε τώρα αλλά γιατί όσο σκέφτεσαι οτί "'έφυγε" αυτός ο τεράστιος καλλιτέχνης τόσο περισσότερο έχεις την ανάγκη να τον ακούς, να νομίζεις οτί είναι ακόμη εκεί στο Buat Algkainta μαζί με το Λαζόπουλο να ερμηνεύει εκπληκτικά τα υπέροχα τραγούδια του. Να νομίζεις οτί θα σου τραγουδήσει live τον Αύγουστο κι θα δακρύζεις. Να χάνεσαι ακόμη στους στίχους και τη μουσική του...
Εγώ δεν είμαι ποιητής, Κανείς εδώ δεν τραγουδά , Τρελή κι αδέσποτη , Στιγμές και πολλά , μα πάρα πολλά άλλα... Τόση μαγεία , τόσο ταξίδι μέσα από ένα τραγούδι... Ήταν μοναδικός σε αυτό... Σε ταξίδευε σε κόσμους μαγικούς , έκλεινες τα μάτια και απλά αφηνόσουν σε αυτήν την ξεχωριστή φωνή...
Δε γίνεται να μη στενοχωριέται κάποιος για τον Νικόλα...
Αυτό για εσάς κύριε Παπάζογλου:
Ας μου επιτρέψετε να σας μιλήσω στον ενικό..
"Νικόλα σ ευχαριστούμε για όλα όσο μας χάρισες, γι αυτές τις στιγμές μαγείας που μας χάριζες , μας χαρίζεις και θα μας χαρίζεις για πάντα μέσα από τα αριστουργήματα σου. Εύχομαι εκεί που πήγες να γαληνεύεις τις ψυχές των δικών μας ανθρώπων, αν κι εμείς δε σε χωρτάσαμε καθόλου... Δε θα σε ξεχάσουμε ΠΟΤΕ..."
Κλείνω με αυτό το υπέροχο κομμάτι που μ αγγίζει κατάκαρδα...
Ένας εικοσάχρονος μεγάλος θαυμαστής σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου