Δεν είμαστε παιδιά τους...
Λοιπόν νομίζω ήρθε η ώρα να πω κι εγώ τις σκέψεις μου για το όλο ζήτημα του νέου νόμου πλαισίου που ψηφίστικε στη βουλή τον περασμένο Αύγουστο , με αφορμή την προ ολίγου ενημέρωση μου οτί άνοιξαν αρκετές σχολές στη Θεσσαλονίκη.
Αρχικά δε νομίζω κάποιος ο οποίος ασχολείται και μπαίνει στο διαδύκτυο να μην έχει ενημερωθεί για τις εκατοντάδες καταλήψεις που είχαν αρχίσει από τα τέλη αυγούστου σε πολλά πανεπιστήμια, πολυτεχνεία και τει της χώρας , παρ όλη της προσπάθεια απόκρυψης των κινητοποιήσεων από τα ΜΜΕ κυρίως της τηλεόρασης.
Ένας εντυπωσιακά αντιδραστικός νόμος έρχεται να καταστρέψει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία , έρχεται να καταστρέψει τα πτυχία μας , έρχεται να αποτελειώσει το ήδη υπάρχον αξιολύπητο σύστημα.
Το τι περιέχει αυτός ο νόμος νομίζω οτί όλοι πάνω κάτω γνωρίζουμε μετά λύπης μας. Πραγματικά μου είναι πολύ δύσκολο να βρώ τι να πρωτοπώ...
Ας αρχίσουμε από την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου.
Ήταν τουλάχιστον εφιαλτικός ο αριθμός των βουλευτών που ψήφισαν αυτόν τον νόμο , γνωρίζοντας πως καταστρέφουν τόσες χιλιάδες φοιτητές , τόσες χιλιάδες νέους με όνειρα και φιλοδοξίες , μέσα σε μία συνεδρίαση γκρεμίσαν όλα τα όνειρα τους..
Το γιατί συνέβη αυτό νομίζω πως όλοι το έχουμε νοιώσει στο πετσί μας , όπως και με την ψήφιση του μνημονίου ή του μεσοπροθέσμου αυτοί οι άνθρωποι αδιαφόρησαν για την κοινωνία και τους πολίτες και νοιάστηκαν μόνο για το δικό τους συνολικό ή προσωπικό συμφέρον. Τα παιδιά τους άλλωστε είτε τα έχουν εξασφαλίσει στην Ελλάδα είτε θα τα στείλουν στο εξωτερικό, εκεί που ένα παιδί της μέσης ελληνικής οικογένειας αδυνατεί να πάει , προφανώς για οικονομικούς λόγους.
Κύμα αντιδράσεων σε όλες τις σχολές , πορείες , καταλήψεις , διαδηλώσεις και εκδηλώσεις κατά του νόμου και δυστυχώς τίποτα...
Πολλές ευθύνες μπορούν να αποδοθούν για την πιθανή αποτυχία αυτών των κινητοποιήσεων...
Αρχικά οι ευθύνες πέφτουν στους ίδιους τους φοιτητές. Αυτή η κυβέρνηση όπως έκανε από την αρχή της θυτείας της , διέσπασε πάλι τον κόσμο. Ποιος θα ξεχάσει την μεγαλειώδη κόντρα των δημοσίων υπαλλήλων. Μας έχουν καλλιεργήσει την λογική του αθέμιτου ανταγωνισμού με σκοπό όχι να φτάσουμε τον άλλον βελτιώνοντας τον εαυτό μας , αλλά να τον φτάσουμε μειώνοντας τον.
Πραγματικά είναι ελεϊνό το πόσο πρόβατα μπορούμε να γίνουμε οι άνθρωποι. Στο έρμαιο της 1ης εξουσίας της χώρας , των ΜΜΕ , γινόμαστε πιο βλάκες κι από τις πέτρες, πιο ετεροκατευθυνόμενοι κι από τα πρόβατα των βοσκών... Αηδιαστική χαζομάρα...
Οι φοιτητές λοιπόν έχουν πάθει ακριβώς το ίδιο πράγμα. Ναι λένε πολλοί από αυτούς πως ο νόμος είναι κακός(έτσι το λένε) και δεν πρέπει να περάσει. Ναι λένε , ας κάνουμε μία εβδομάδα κατάληψη , άντε το πολύ δύο για να κάνουμε λίγες διακοπές παραπάνω , όχι για τίποτα άλλο.. Κενοί ιδεολογικά νομίζω.. Είμαστε η γεννιά που θα την εξεφτελίζουν και θα λέει ευχαριστώ. Είμαστε η γεννιά του facebook , των clubs και των cafe. Μία γεννιά που είναι ανίκανη να παλέψει για το οτιδήποτε της παίρνουν.
Το πολύ δύο εβδομάδες κατάληψη λοιπόν για να μη χαθεί και το εξάμηνο μας , να μη χαθεί η εξεταστική μας. Ναι πράγματι δεν διαφωνώ καθόλου. Προφανώς και δεν θα χαρεί κανένας φοιτητής , είτε γονέας αν χαθεί μία εξεταστική ή ένα εξάμηνο. Μη βλέπουμε όμως μόνο το άμμεσο μέλλον.. Ας δούμε και λίγο παραπέρα. Τι θα γίνει αν όντως εφαρμοστεί ο νόμος. ΠΑΝΙΚΟΣ... Μην κλείνουμε τα αυτιά μας. Ήρθε η ώρα να σκεφτούμε συλλογικά, ο ατομισμός πλέον δε χωράει..
Όχι προφανώς δεν αναφέρομαι στα παιδιά των βουλευτών ή των βολεμένων, αναφέρομαι στα παιδιά σαν κι εμένα. Παιδιά που νοιώθουν ανασφάλεια για το μέλλον , παιδιά που αύριο μεθαύριο μπορούν να τους πουν ,από το δεύτερο ή τρίτο έτος, οι γονείς τους "γύρνα πίσω , δε μπορώ να πληρώνω άλλο". Παιδιά που δεν έχουν την οικονομική ευχαίρια να πάνε στο εξωτερικό ή να αναλλάβουν τη δουλειά του μπαμπά.
Παιδιά πραγματικά το "κάπου θα βολευτώ κι εγώ" έχει τελειώσει. Πλέον δε φτάνει να είσαι καλός για να βολευτείς κάπου, αυτό είναι μία ψευδαίσθηση στη σημερινή κοινωνία.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΣΗ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΕΙΓΜΑ.
Πρέπει να το καταλάβουμε όσο είναι καιρός. Θα κρίνω από τη δική μου σχολή. Είδα δεκάδες παιδιά στην τελευταία συνέλευση να έρχονται 5 λεπτά πριν από την ψήφιση και να σηκώνουν το χέρι για να ανοίξει η σχολή. Δεν είναι κρίμα. Περνάμε δύσκολα όλοι , αν όχι όλοι τουλάχιστον οι περισσότεροι, αυτό είναι ξεκάθαρο. Αυτό όμως που πρέπει να κάνουμε είναι να συμμαχίσουμε , να κινηθούμε συλλογικά για έναν κοινό εχθρό. Οι αγώνες απαιτούν θυσίες, είναι βέβαιο..
Πώς θα νοιώθατε αν ήσασταν σε μία δημόσια υπηρεσία και σας έκοβαν 800 ευρώ το μήνα(τόσα έκοψαν στους γονείς μου) , δηλαδή 9600 ευρώ το χρόνο; Εγώ νομίζω οτί θα απεργούσατε και ΝΑΙ καλά θα κάνατε. Αλλά πώς θα νοιώθατε αν πολλοί συνάδελφοι σας έσπαγαν την απεργία; Εγώ τουλάχιστον θα ένοιωθα απέχθεια και μίσος γι αυτούς τους "συναδέλφους" μου.
Μίσος γιατί βλέπω οτί μου κόβουν κάθε δικαίωμα μου κι αυτοί κοιτούν από την απέναντι μεριά αμέτοχοι ή βασικά συμμέτοχοι στον εξεφτελισμό μας..
Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν κινούμασταν συλλογικά , αν λέγαμε πως ότι και να γίνει θα είμαστε μαζί , πως θα διεκδικούσαμε όχι μόνο να μην μας κόψουν τίποτα αλλά και να φτάσουμε ακόμη πιο ψηλά. Ε λοιπόν "συνάδελφοι" αν τα κάναμε όλα αυτά δε θα μιλούσαμε τώρα για χαμένες εξεταστικές και εξάμηνα , θα μιλούσαμε για μία νίκη του φοιτητικού κινήματος και μία μεγαλειώδη πτώση του νέου νόμου.
Αλλά είπαμε είμαστε ατομικιστές..
Είμαστε τα άτομα πυ επαναστατούμε μέσα από τις ιστοσελίδες κοινωνική δικτύωσης , μέσα πό τις τηλεοπτικές εκπομπές και σειρές , μέσα από τα party των club.
Ακούω πολλές φορές να μου λένε παιδιά που στηρίζουν αντικατάληψη περί οικονομικώ προβλημάτων. Όπως είπα κι πριν συμφωνώ και αισθάνομαι ανασφάλεια και για τον εαυτό μου. Αλλά ρε πούστη μου δε μπορώ να βλέπω τα ίδια παιδιά να ανοίγουν μπουκάλια στα νυχτερινά μαγαζιά.. Λυπάμαι πραγματικά..
Τον κόσμο και την κατάσταση στη χώρα μας πιστεύω οτί μπορούν να την αλλάξουν 2 ομάδες ανθρώπων. Οι ΦΟΙΤΗΤΕΣ και οι ΑΝΕΡΓΟΙ..
Οι πρώτοι κοιμούνται οι δεύτεροι τρομοκρατούνται..
Ας σηκωθούμε από τον καναπέ μας και ας διεκδικήσουμε ότι καλύτερο μπορούμε.
Όπως έγραψε και μία φίλη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου