Γερμανικές αποζημιώσεις: Αδικούμενοι και υβριζόμενοι
Δημοσιεύθηκε στις: 27-06-2011
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΛΕΣΣΑ
Οι ελληνικές διεκδικήσεις απ’ τις δραστηριότητες των Γερμανών κατά τη διάρκεια της κατοχής διακρίνονται σε τρεις περιπτώσεις. Πολεμικές επανορθώσεις γενικώς, απαιτήσεις ιδιωτών για αποζημιώσεις λόγω ηθικής βλάβης και εκτελέσεις απ’ τα Es-Es, που εγέρθηκαν από τα θύματα του Διστόμου, χωρίς να ξεχνάμε τα θύματα του Ναζισμού στα Καλάβρυτα, στο Αιγαίο, στον Αλικιανό, στο Γαλατά, στο Φουρνέ, στην Κάντανο, στο Κοντομαρί κ.α. και τρίτον την επιστροφή του κατοχικού δανείου.
Για την πρώτη κατηγορία η Γερμανία κατέβαλε στην Ελλάδα 115 εκ. D.M., για αποζημίωση, όσων χάθηκαν στο Νταχάου, στο Άουσβιτς, στο Μαουτχάουζεν, στο Μπέλσεν, 17.500 δρχ. η ζωή κάθε νεκρού. Τα επιχειρήματα, που προεβλήθησαν για την πληρωμή των επανορθώσεων, δεν εισακούσθηκαν στη διάσκεψη του Λονδίνου το 1953. Η Γερμανία κατάφερε να πείσει ότι, οριστική λύση του προβλήματος ήθελε γίνει μετά τη σύναψη συνθήκης Ειρήνης, η οποία απεκλείετο, εφόσον υπήρχε και η
Ανατολική Γερμανία.
Για την περίπωση των απαιτήσεων των ιδιωτών η κυβέρνηση δεν ενομιμοποιείτο, να επέμβει. Συμβουλευτικώς ενημέρωσε τους ενδιαφερομένους, ότι ήταν έργο της δικαιοσύνης, κατόπιν προσφυγής των στα ελληνικά δικαστήρια, βάσει των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των ισχυουσών διατάξεων περί ετεροδικίας. Εν προκειμένω, η μόνη προσφυγή που προχώρησε με πρωταγωνιστή τον δικηγόρο Ιω. Σταμούλη, ήταν των εκτελέσεων του Διστόμου. Για την περίπτωση αυτή βγήκε αμετάκλητη απόφαση απ’ τον Αρειο Πάγο το 2000 να καταβληθούν απ’ τη Γερμανία αποζημιώσεις γι! α τα θύματα της σφαγής του Διστόμου και να πληρωθούν τα δικαστικά έξοδα. Για την εκτέλεση όμως της απόφασης εναντίον άλλου κράτους, έπρεπε να δώσει άδεια ο υπουργός Δικαιοσύνης, η οποία ουδέποτε εδόθη απ’ το 2000 κι ύστερα. Επειδή υπάρχει απόφαση της Ε.Ε. που ορίζει, ότι "αν μια απόφαση κηρυχθεί εκτελεστή σε ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε., μπορεί να κηρυχθεί εκτελεστή σε οποιοδήποτε άλλο κράτος-μέλος της".
Οι "Διστομίτες" κατέφυγαν στην Ιταλία. Το ανώτατο ιταλικό δικαστήριο επεδίκασε και την ελληνική περίπτωση με την υπόθεση "Φερρίνι", αλλά το γερμανικό κράτος προσέφυγε στο Δ.Δ. της Χάγης. Αποτέλεσμα... "αναμείνατε στο ακουστικό σας"...
Η τρίτη περίπτωση είναι το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, μοναδική και αναμφισβήτητη απαίτηση, για την οποία η χώρα μας δεν έχει παραιτηθεί, όπως έκαναν οι Γιουγκοσλάβοι το 1956 επί Τίτο και η Πολωνία το 1971, που σύναψαν συμφωνίες με την Γερμανία χορηγήσεως ατόκων δανείων δισεκατομμυρίων D.M., που αντιστοιχούσαν στην ουσία με δωρεές. Το θέμα για την Ελλάδα παραμένει ανοιχτό και τούτο συμπεραίνεται απ’ τη συνέντευξη Τύπου το 1997 μεταξύ του Καγκελαρίου Κολ και του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, όπου ο τελευταίος ομολόγησε, ότι "τα πάντα εκύλησαν ομα�! �ώς". Αρα, αν εγένετo μνεία του κατατοχικού δανείου, θα το μαθαίναμε, γιατί θα χαλούσε τη φιλική ατμόσφαιρα. Το εν λόγω δάνειο, είχε συναφθεί μεταξύ της Κεντρικής Γερμανικής Τράπεζας και της Τράπεζας της Ελλάδος το 1942 και η σύμβαση υπεγράφη στη Ρώμη.
Το ποσόν ανήρχετο τότε στα 163 εκ. δολάρια που με τιμές του 2000 με τους τόκους έφθασε σε 13 δισ. δολάρια και με σημερινές αγγίζει τα 100 δισ. δολάρια.
Η γερμανική κυβέρνηση έχει επίγνωση του τι συμβαίνει με το θέμα των πολεμικών
επανορθώσεων και ιδίως με την αποζημίωση των θυμάτων πολέμου, διότι, αν το θέμα λυθεί δικαστικώς, δημιουργείται τετελεσμένο και δεν θα μπορέσει να σηκώσει το βάρος αποζημιώσεων όλου του κόσμου κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Αυτά ήταν γνωστά στους Γερμανούς.
Για τούτο στη Συνθήκη του Λονδίου (27-2-1953) περιελήφθη άρθρο, βάσει του οποίου, "ο οριστικός διακανονισμός του θέματος των επανορθώσεων αναβάλλεται μέχρι την υπογραφή Συνθήκης της Ειρήνης". Και ανεμένετο η ενοποίηση των δύο Γερμανιών.
Στο μεταξύ μετά από διαβουλεύσεις Αμερικανών, Ρώσων, Αγγλων και Γάλλων υπεγράφη, αιφνιδίως, στη Μόσχα την 12/9/90 η γνωστή συμφωνία "4+2" που σκοπίμως δεν ονομάσθηκε Συνθήκη Ειρήνης, αλλά "Συνθήκη Οριστικού Διακανονισμού για τη Γερμανία". Τούτο το νομικό κατασκεύασμα κατά το οποίον το γερμανικό κράτος "αποκτά πλήρη κυριαρχία στις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις", έδωσε το δικαίωμα, να περιφέρονται ανά τον κόσμο, που έβλαψαν κατά καιρούς και να τον χλευάζουν, λέγοντας ότι "δεν συζητάμε για πολεμικές αποζημιώσεις, διότι �! �εν έχει υπογραφεί Συνθήκη Ειρήνης"!!!
Η ισχύς της συμφωνίας "4+2" λήγει μετά 20 χρόνια, αρχής γενομένης την 1/1/1996. Δηλαδή παύει να υπάρχει μετά την 1/1/2016.
Μετά τη Συνθήκη "4+2" ο Ανδρέας Παπανδρέου απέτησε την επιστροφή του κατοχικού δανείου αλλά οι Γερμανοί απάντησαν, ότι "οι ελληνικές αξιώσεις έχουν χάσει την δικαιολογητική τους βάση".
Είχαν περάσει περίπου 50 χρόνια. Στις 5/2/2000 ο βουλευτής Χανίων κ. Σ. Βαλυράκης υπέβαλλε υπόμνημα προς τον πρόεδρο της Βουλής με θέμα: "Απαιτήσεις της Ελλάδος κατά της Γερμανίας από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο".
Αναφέρόταν και στο κατοχικό δάνειο και ζητούσε να συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση, ότι είναι ευθύνη της, να σχεδιάσει τα επόμενά βήματά της και να ευαισθητοποιήσει τη διεθνή κοινή γνώμη και να "βρει τους τρόπους για την άσκηση αποτελεσματικής πίεσης προς τη Γερμανία, για τη διευθέτηση του ζητήματος στο σύνολό του. Δεν γνωρίζουμε πώς χειρίστηκε η κυβέρνηση Σημίτη το υπόμνημα Βαλυράκη για τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο.
Ούτε και αν ανακίνησε το θέμα η επόμενη Βουλή του κ. Σιούφα και η σημερινή του κ. Πετσάλνικου. Ο λέκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Ανδρέας Στεργίου σε μια τηλεοπτική εκπομπή για τις γερμανικές αποζημιώσεις υποστήριξε, ότι "οι Γερμανοί ισχυρίζονται ότι υπάρχουν μυστικά πρωτόκολλα, με τα οποία, η ελληνική πλευρά παραιτήθηκε από οποιαδήποτε μελλοντική αξίωση αποζημιώσεως από πλευράς γερμανικού δημοσίου"...
"Μήπως", διερωτήθηκε, "υπήρχαν πράγματι μυστικά πρωτόκολλα και είναι αυτά που κάνουν την ελληνική κυβέρνηση να δείχνει διαλλακτική στη Γερμανία…"
Εκεί, λοιπόν, που μας χρωστάνε... μας λοιδωρούν, με το Focus, με άλλα περιοδικά και με τον ημερήσιο Τύπο.
Μας διασύρουν με προκλητικότητα και ύβρεις γράφοντας, ότι είμαστε "οι απατεώνες στην ευρωοικογένεια", ότι από τότε που γίναμε μέλος της Ε.Ε. "μόνο εκταμιεύομε και δαπανούμε τεράστια ποσά, ενώ οι Γερμανοί μας χρηματοδοτούν".
Δεν μπορούν να το χωνέψουν, ότι είμαστε οι μοναδικοί που αντισταθήκαμε στις ορδές του Χίτλερ.
Και προσπαθούν να μας απαξιώνουν. Πιστεύουν ότι "είμαστε σαν την καμήλα, που την φορτώνουν επειδή γονατίζει".
Δημοσιεύθηκε στις: 27-06-2011
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΛΕΣΣΑ
Οι ελληνικές διεκδικήσεις απ’ τις δραστηριότητες των Γερμανών κατά τη διάρκεια της κατοχής διακρίνονται σε τρεις περιπτώσεις. Πολεμικές επανορθώσεις γενικώς, απαιτήσεις ιδιωτών για αποζημιώσεις λόγω ηθικής βλάβης και εκτελέσεις απ’ τα Es-Es, που εγέρθηκαν από τα θύματα του Διστόμου, χωρίς να ξεχνάμε τα θύματα του Ναζισμού στα Καλάβρυτα, στο Αιγαίο, στον Αλικιανό, στο Γαλατά, στο Φουρνέ, στην Κάντανο, στο Κοντομαρί κ.α. και τρίτον την επιστροφή του κατοχικού δανείου.
Για την πρώτη κατηγορία η Γερμανία κατέβαλε στην Ελλάδα 115 εκ. D.M., για αποζημίωση, όσων χάθηκαν στο Νταχάου, στο Άουσβιτς, στο Μαουτχάουζεν, στο Μπέλσεν, 17.500 δρχ. η ζωή κάθε νεκρού. Τα επιχειρήματα, που προεβλήθησαν για την πληρωμή των επανορθώσεων, δεν εισακούσθηκαν στη διάσκεψη του Λονδίνου το 1953. Η Γερμανία κατάφερε να πείσει ότι, οριστική λύση του προβλήματος ήθελε γίνει μετά τη σύναψη συνθήκης Ειρήνης, η οποία απεκλείετο, εφόσον υπήρχε και η
Ανατολική Γερμανία.
Για την περίπωση των απαιτήσεων των ιδιωτών η κυβέρνηση δεν ενομιμοποιείτο, να επέμβει. Συμβουλευτικώς ενημέρωσε τους ενδιαφερομένους, ότι ήταν έργο της δικαιοσύνης, κατόπιν προσφυγής των στα ελληνικά δικαστήρια, βάσει των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και των ισχυουσών διατάξεων περί ετεροδικίας. Εν προκειμένω, η μόνη προσφυγή που προχώρησε με πρωταγωνιστή τον δικηγόρο Ιω. Σταμούλη, ήταν των εκτελέσεων του Διστόμου. Για την περίπτωση αυτή βγήκε αμετάκλητη απόφαση απ’ τον Αρειο Πάγο το 2000 να καταβληθούν απ’ τη Γερμανία αποζημιώσεις γι! α τα θύματα της σφαγής του Διστόμου και να πληρωθούν τα δικαστικά έξοδα. Για την εκτέλεση όμως της απόφασης εναντίον άλλου κράτους, έπρεπε να δώσει άδεια ο υπουργός Δικαιοσύνης, η οποία ουδέποτε εδόθη απ’ το 2000 κι ύστερα. Επειδή υπάρχει απόφαση της Ε.Ε. που ορίζει, ότι "αν μια απόφαση κηρυχθεί εκτελεστή σε ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε., μπορεί να κηρυχθεί εκτελεστή σε οποιοδήποτε άλλο κράτος-μέλος της".
Οι "Διστομίτες" κατέφυγαν στην Ιταλία. Το ανώτατο ιταλικό δικαστήριο επεδίκασε και την ελληνική περίπτωση με την υπόθεση "Φερρίνι", αλλά το γερμανικό κράτος προσέφυγε στο Δ.Δ. της Χάγης. Αποτέλεσμα... "αναμείνατε στο ακουστικό σας"...
Η τρίτη περίπτωση είναι το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο, μοναδική και αναμφισβήτητη απαίτηση, για την οποία η χώρα μας δεν έχει παραιτηθεί, όπως έκαναν οι Γιουγκοσλάβοι το 1956 επί Τίτο και η Πολωνία το 1971, που σύναψαν συμφωνίες με την Γερμανία χορηγήσεως ατόκων δανείων δισεκατομμυρίων D.M., που αντιστοιχούσαν στην ουσία με δωρεές. Το θέμα για την Ελλάδα παραμένει ανοιχτό και τούτο συμπεραίνεται απ’ τη συνέντευξη Τύπου το 1997 μεταξύ του Καγκελαρίου Κολ και του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, όπου ο τελευταίος ομολόγησε, ότι "τα πάντα εκύλησαν ομα�! �ώς". Αρα, αν εγένετo μνεία του κατατοχικού δανείου, θα το μαθαίναμε, γιατί θα χαλούσε τη φιλική ατμόσφαιρα. Το εν λόγω δάνειο, είχε συναφθεί μεταξύ της Κεντρικής Γερμανικής Τράπεζας και της Τράπεζας της Ελλάδος το 1942 και η σύμβαση υπεγράφη στη Ρώμη.
Το ποσόν ανήρχετο τότε στα 163 εκ. δολάρια που με τιμές του 2000 με τους τόκους έφθασε σε 13 δισ. δολάρια και με σημερινές αγγίζει τα 100 δισ. δολάρια.
Η γερμανική κυβέρνηση έχει επίγνωση του τι συμβαίνει με το θέμα των πολεμικών
επανορθώσεων και ιδίως με την αποζημίωση των θυμάτων πολέμου, διότι, αν το θέμα λυθεί δικαστικώς, δημιουργείται τετελεσμένο και δεν θα μπορέσει να σηκώσει το βάρος αποζημιώσεων όλου του κόσμου κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.
Αυτά ήταν γνωστά στους Γερμανούς.
Για τούτο στη Συνθήκη του Λονδίου (27-2-1953) περιελήφθη άρθρο, βάσει του οποίου, "ο οριστικός διακανονισμός του θέματος των επανορθώσεων αναβάλλεται μέχρι την υπογραφή Συνθήκης της Ειρήνης". Και ανεμένετο η ενοποίηση των δύο Γερμανιών.
Στο μεταξύ μετά από διαβουλεύσεις Αμερικανών, Ρώσων, Αγγλων και Γάλλων υπεγράφη, αιφνιδίως, στη Μόσχα την 12/9/90 η γνωστή συμφωνία "4+2" που σκοπίμως δεν ονομάσθηκε Συνθήκη Ειρήνης, αλλά "Συνθήκη Οριστικού Διακανονισμού για τη Γερμανία". Τούτο το νομικό κατασκεύασμα κατά το οποίον το γερμανικό κράτος "αποκτά πλήρη κυριαρχία στις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις", έδωσε το δικαίωμα, να περιφέρονται ανά τον κόσμο, που έβλαψαν κατά καιρούς και να τον χλευάζουν, λέγοντας ότι "δεν συζητάμε για πολεμικές αποζημιώσεις, διότι �! �εν έχει υπογραφεί Συνθήκη Ειρήνης"!!!
Η ισχύς της συμφωνίας "4+2" λήγει μετά 20 χρόνια, αρχής γενομένης την 1/1/1996. Δηλαδή παύει να υπάρχει μετά την 1/1/2016.
Μετά τη Συνθήκη "4+2" ο Ανδρέας Παπανδρέου απέτησε την επιστροφή του κατοχικού δανείου αλλά οι Γερμανοί απάντησαν, ότι "οι ελληνικές αξιώσεις έχουν χάσει την δικαιολογητική τους βάση".
Είχαν περάσει περίπου 50 χρόνια. Στις 5/2/2000 ο βουλευτής Χανίων κ. Σ. Βαλυράκης υπέβαλλε υπόμνημα προς τον πρόεδρο της Βουλής με θέμα: "Απαιτήσεις της Ελλάδος κατά της Γερμανίας από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο".
Αναφέρόταν και στο κατοχικό δάνειο και ζητούσε να συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση, ότι είναι ευθύνη της, να σχεδιάσει τα επόμενά βήματά της και να ευαισθητοποιήσει τη διεθνή κοινή γνώμη και να "βρει τους τρόπους για την άσκηση αποτελεσματικής πίεσης προς τη Γερμανία, για τη διευθέτηση του ζητήματος στο σύνολό του. Δεν γνωρίζουμε πώς χειρίστηκε η κυβέρνηση Σημίτη το υπόμνημα Βαλυράκη για τις γερμανικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο.
Ούτε και αν ανακίνησε το θέμα η επόμενη Βουλή του κ. Σιούφα και η σημερινή του κ. Πετσάλνικου. Ο λέκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Ανδρέας Στεργίου σε μια τηλεοπτική εκπομπή για τις γερμανικές αποζημιώσεις υποστήριξε, ότι "οι Γερμανοί ισχυρίζονται ότι υπάρχουν μυστικά πρωτόκολλα, με τα οποία, η ελληνική πλευρά παραιτήθηκε από οποιαδήποτε μελλοντική αξίωση αποζημιώσεως από πλευράς γερμανικού δημοσίου"...
"Μήπως", διερωτήθηκε, "υπήρχαν πράγματι μυστικά πρωτόκολλα και είναι αυτά που κάνουν την ελληνική κυβέρνηση να δείχνει διαλλακτική στη Γερμανία…"
Εκεί, λοιπόν, που μας χρωστάνε... μας λοιδωρούν, με το Focus, με άλλα περιοδικά και με τον ημερήσιο Τύπο.
Μας διασύρουν με προκλητικότητα και ύβρεις γράφοντας, ότι είμαστε "οι απατεώνες στην ευρωοικογένεια", ότι από τότε που γίναμε μέλος της Ε.Ε. "μόνο εκταμιεύομε και δαπανούμε τεράστια ποσά, ενώ οι Γερμανοί μας χρηματοδοτούν".
Δεν μπορούν να το χωνέψουν, ότι είμαστε οι μοναδικοί που αντισταθήκαμε στις ορδές του Χίτλερ.
Και προσπαθούν να μας απαξιώνουν. Πιστεύουν ότι "είμαστε σαν την καμήλα, που την φορτώνουν επειδή γονατίζει".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου