Δύο Παπάρες... Ρώσοι(!) - Απλά "δεν υπάρχουν"!

Πόσο βοηθούν τα πολλά γεύματα;

Το θέμα των πολλών γευμάτων είναι, αναμφισβήτητα, από τα πιο κλισέ θέματα που υπάρχουν για την διατροφή. Παρ’ ότι αποδείξεις ότι και τα 3 γεύματα είναι εξίσου καλή επιλογή με τα 6 γεύματα υπάρχουν διαθέσιμες...

w@kE mE uP wHeN sEpTeMbEr EnDs...

Ποιος θα του πει οτί δεν έχει δίκιο;;

Αυτό για τα φιλαράκια μου..!

Ρε δε χανόμαστε...!!!



Ρε δε χανόμαστε...!!!

Ελλάς - Γαλλία = Απεργία!

Οι μικρές χαρές της ζωής...!

Οι δέκα δημοφιλέστερες ερωτήσεις της δεκαετίας

«Ποιο είναι το νόημα της ζωής;», «Υπάρχει θεός;» και «Είναι οι ξανθιές πιο… διασκεδαστικές;»… αυτές φαίνεται πως είναι...

Τα μεγαλύτερα συμβόλαια στο ΝΒΑ

Λεφτά με ουρά!

Ακόμη μία καταπληκτική εκπομπή!!

Active Member...Πρωταγωνιστές...

Φυλακές...Τι κρύβουν;;

Τι χρώμα έχει το σκοτάδι;;; Φανταστικό βίντεο...

 

ΔΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΝΤΕΟ

Φανταστικό Video clip!!

 Δείτε το βίντεο!

Φωτογραφίεs Υψηλήs Ταχύτηταs !

Δείτε μερικές εκπληκτικές φωτογραφίες υψηλής ταχύτητας
τραβηγμένες από τον Δανό φωτογράφο Lex Auguste.

Θες;;; Δημήτρης Μητροπάνος.

Τα παιδιά στην Κίνα

 

Καλά δεν υπάρχει το βίντεο!!

Ε τώρα μου λέτε πως δεν είναι μ@λ@@@ς;;; Δείτε τι έλεγε πέρσι στη ΔΕΘ!!

Απλά γαμαααααααααάτοοοοοοο!!!

Την ημέρα που ξύπνησε ο φόβος…(pics+vids)

Μια μέρα σαν και αυτή κόντεψε η γη να σταματήσει. Εννέα χρόνια πέρασαν από τότε που ο γίγαντας δίπλωσε στα δύο χτυπημένος μέσα στο ίδιο του το σπίτι.

Τα γεγονότα της 11/9/2001 και το τρομοκρατικό χτύπημα στους δίδυμους πύργους μας άφησε «παγωμένους» στις οθόνες να παρακολουθούμε εικόνες ενός νέου κόσμου που γεννιόταν μπροστά στα μάτια μας. Μια μέρα σαν κι αυτή ξύπνησε μέσα μας ο φόβος.

Γράφει ο Νικόλας Ακτύπης

11η Σεπτεμβρίου: Η ημέρα που η ανθρωπότητα άλλαξε!

Στις 11 Σεπτεμβρίου 2001 στις 08:45 όλος ο κόσμος πάγωσε και η ιστορία άλλαξε για πάντα. Τίποτα δεν είναι όπως ήταν πριν από εκείνη την εφιαλτική ώρα.

Θανατική ποινή, ο απόλυτος σοφρωνισμός

‘Θάνατος στους παραβάτες’ , ‘σκοτώστε την’ , ‘εκτελεστέ τον’ … 

Αυτές είναι λίγες από τις φράσεις των σκληρότερων ανθρώπων στις πιο οπισθοδρομικές κοινωνίες του κόσμου μας. Ανθρώπων που τάσσονται υπέρ της θανατικής ποινής όσο παράξενο κι αν φαίνεται αυτό. Βεβαία είναι κι αυτή μια άποψη όσο κι αν διαφέρει από την κοινή γνώμη.

Τα επιχειρήματα τους; Λιγοστά αλλά άξια λόγου και προσοχής. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που με τη χρήση της θανατικής ποινής ισχυροποιείται ο θεσμός της δικαιοσύνης με συνέπεια ο πολίτης να νοιώθει ασφαλής αφού τον ‘προστατεύει’ το κράτος . Επίσης η θανατική ποινή αποτελεί ίσως το καλύτερο φάρμακο για την εξάλειψη του πόνου από τους πιο κοντινούς ανθρώπους του θύματος κι αυτό επιβεβαιώνει το ρητό ‘οφθαλμός αντί οφθαλμού’ που ακόμα και στις πιο δημοκρατικές κοινωνίες υπάρχουν υποστηρικτές του. Ακόμη με την προϋπόθεση ότι η χρήση της θανατικής ποινής περιορίζεται στα πολύ ‘βαριά’ εγκλήματα αποτελεί έναν τρόπο άμβλυνσης παρομοίων φαινόμενων αφού η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής αποτελεί παραδειγματική τιμωρία.

Σε αντίθεση με τα λιγοστά πλεονεκτήματα , αν μπορούν να χαρακτηριστούν έτσι , της θανατικής ποινής , τα μειονεκτήματα ποικίλουν. Συμφωνά με την παγκόσμια κοινή γνώμη είναι αδιανόητη η ύπαρξη της θανατικής ποινής στην εποχή μας. Κι αυτό συμβαίνει γιατί στη σύγχρονη εποχή κυριαρχεί η άποψη πως το πλέον απαραίτητο δικαίωμα είναι το δικαίωμα της ζώνης. Με την θανατική ποινή καταπατάται αυτό το δικαίωμα καθώς και η αξία της ανθρώπινης ζωής. Επίσης η χρήση της απόλυτης αυτής τιμωρίας πολλές φορές δεν έχει τα προσδοκομενα αποτελέσματα , δηλαδή την άμβλυνση ακραίων ενεργειών αλλά στην έξαρση τους , πράγμα που πρέπει να προβληματίσει αρκετούς από του οπαδούς του συγκεκριμένου τρόπου τιμωρίας.

Ακόμη δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως τέτοιες αναχρονιστικές μέθοδοι τιμωρίας χρησιμοποιούνται κυρίως από υπανάπτυκτες χώρες με αυταρχικά , ολιγαρχικά , απάνθρωπα πολιτεύματα που έχουν φτάσει στην παραδοχή ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος επαναφοράς της τάξης.

Στις ανεπτυγμένες χώρες τέτοιοι τρόποι αποτελούν μακρινό παρελθόν(θεωρούνται παρωχημένοι) , αφού οι τρόποι πρόληψης και αντιμετώπισης παρομοίων ενεργειών έχουν εξελιχθεί σε μεγάλο βαθμό , όπως π.χ η εξέλιξη της παιδείας , της μόρφωσης , η ανάπτυξη του βοιωτικού επιπέδου κλπ. Επίσης το γεγονός ότι με την αφαίρεση της ζωής του θύτη χάνεται η δυνατότητα της μετάνοιας για την πράξη του και η αλλαγή νοοτροπίας καταλαβαίνοντας την σοβαρότητα του αδικήματος του.

Σε δημοκρατικές κοινωνίες η θανατική ποινή δεν ταιριάζει γιατί έρχεται σε σύγκρουση με τις αξίες του πολιτεύματος , αφού εκμηδενίζει την αξία της ζωής κι αποτελεί επίδειξη δύναμης και αυταρχισμού , φαινόμενα αντικρουόμενα με τον προορισμό της δημοκρατίας , όσο κι αν αρκετές φορές ο καθένας μας φέρνει στο μυαλό του τη θανατική ποινή ως απαραίτητο κομμάτι της νομοθεσίας.

Γιατί είναι βέβαιο ότι όλοι έχουμε πιάσει τον εαυτό μας να λέει , χωρίς να αστειεύεται , ‘αυτός θέλει σκότωμα’…..
Σχολιάστε το!!
http://vrasmos.blogspot.com/2010/06/blog-post_10.html

Οι 8 πιο περίεργες φυλακές του κόσμου

1. Η πιο μικρή
Sark Prison, Sark, Γκέρσνεϊ
Χωρητικότητα: 2 κρατούμενοι

Η μικρότερη φυλακή του κόσμου χτίστηκε το 1856 και χρησιμεύει περισσότερο σαν κρατητήριο. Δεν έχει ούτε καν παράθυρα στα δύο μικρά δωμάτια, που χωράνε- δε χωράνε δύο άτομα με το ζόρι. Αν ο κρατούμενος έχει κλειστοφοβία, θα έπρεπε να το είχε σκεφτεί πριν παραβεί το νόμο.




2. Η πιο ασφαλής
Adx Supermax, Κολοράντο
Χωρητικότητα: 550 κρατούμενοι

Είναι ο εφιάλτης κάθε παρανόμου. Βασικά επιβεβαιώνει στο έπακρο τον όρο φυλακή, γιατί εκεί δεν περνάνε τα πολλά πολλά. Βία, πειθαρχία και σύστημα ασφαλείας που δε κάνει να ξεχνάς το ενδεχόμενο διαφυγής. Aνοιξε τις πύλες της μόλις το 1994 και είναι το σπίτι των πιο βίαιων και επικίνδυνων εγκληματιών της χώρας. Εκεί, οι φυλακισμένοι δεν έχουν σχεδόν καμία επαφή ο ένας με τον άλλον, καθώς περνάνε 22 ώρες την ημέρα στην απομόνωση, για να αναλογιστούν τις πράξεις τους. Έχει παρατηρηθεί ότι αρκετοί από αυτούς που πέρασαν στα κελιά της, έχουν χάσει το μυαλό τους από την πολλή μοναξιά και αυστηρότητα. Οπότε οι ιθύνοντες δέχονται μόνο αυτούς που έχουν να εκτίσουν από 25 χρόνια ποινή και άνω




3.Η πιο πολύτιμη
San Quentin, Καλιφόρνια
Χωρητικότητα: 3317 κρατούμενοι

Είναι η πιο ακριβή φυλακή του κόσμου. Δεν αναφερόμαστε βέβαια στο ενοίκιο αλλά στην αξία του τεράστιου οικοπέδου. Υπολογίζεται ότι η γη στην οποία είναι χτισμένη η συγκεκριμένη φυλακή αξίζει περίπου 100 εκατομμύρια δολάρια. Υπάρχει η φήμη, σύμφωνα με την οποία, είναι ένα από τα πιο ακριβά οικόπεδα σε όλη τη χώρα! Ίσως παίζει ρόλο το γεγονός ότι έχει θέα τον ωκεανό, προσφέροντας στους «φιλοξενούμενους» μια πιο καλαίσθητη διαμονή. Ποιος ξέρει;




4. Η πιο παράξενη
San Pedro, Βολιβία
Χωρητικότητα: 800 κρατούμενοι

Εδώ η κατάσταση αρχίζει και θυμίζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Οι κρατούμενοι των φυλακών αυτών είναι υποχρεωμένοι να πληρώνουν νοίκι !), έχουν κανονικές δουλείες μέσα στη φυλακή, ενώ κάποιοι από αυτούς μπορούν να συγκατοικούν με την οικογένεια τους. Αν είσαι τουρίστας, μπορείς ακόμα να επισκεφτείς με ξεναγό τις εγκαταστάσεις αυτές και να διανυκτερεύσεις αν θες! Φημολογείται έντονα ότι οι κάτοικοι των φυλακών έχουν στα χέρια τους την πιο φτηνή κοκαΐνη στη χώρα κι αυτός είναι ο λόγος ότι έχουν πολλούς επισκέπτες καθημερινά. Άκου να δεις..




5. Η πιο κυριλέ
Leoben Justice Centre, Αυστρία
Χωρητικότητα: 205 κρατούμενοι

Κι όμως πρόκειται για φυλακή κι όχι για ξενοδοχείο πολλών αστέρων. Σε προκαλεί έμμεσα να πυροβολήσεις επιτέλους τη γυναίκα σου για να καταλήξεις εκεί. Τώρα για ποιο λόγο να χαλάνε τα λεφτά και την ώρα τους για να κάνουν τη φυλακή αυτή εμφανίσιμη και δελεαστική; Το μόνο που θα καταφέρουν είναι να περιμένουν οι κρατούμενοι σε λίστα αναμονής για να εκτίσουν την ποινή τους μέσα στη χλιδή.










6. Η πιο διάσημη
Αlcatraz, Καλιφόρνια
Χωρητικότητα : 336

Είναι σε νησί. Δεν μπορείς να δραπετεύσεις, όσο καλά και να το σχεδιάσεις, γιατί απλούστατα δεν έχεις που να πας. Στα 30 σχεδόν χρόνια λειτουργίας της, επίσημα δεν έχει δραπετεύσει ποτέ κανείς (ο Σον Κόνερι μήπως;) αν κι έχουν σημειωθεί 14 αποτυχημένες προσπάθειες. Μάλιστα, δύο άντρες το προσπάθησαν δύο φορές! Επτά άλλοι σκοτώθηκαν κατά την απόπειρα (οι 2 πνίγηκαν) κι οι υπόλοιποι απλά ξαναπιάστηκαν. Η προσπάθεια μετράει όμως, που πέρασε και στην ιστορία.




7. Η πολυπληθέστερη
Kresty, Αγία Πετρούπολη, Ρωσία
Επίσημη Χωρητικότητα: 3000

Αν και υποτίθεται ότι χωράνε 3000 άτομα, στην πραγματικότητα οι κρατούμενοι ξεπερνάνε τους 10 χιλιάδες! Δηλαδή, σε κάθε έναν αναλογούν 4 τετραγωνικά μέτρα να ζήσει και να αναπνεύσει! Το μπάνιο επιτρέπεται μόνο μια φορά την εβδομάδα και στον κάθε κρατούμενο επιτρέπουν μόνο 15 λεπτά κάτω από το ντους. Μάλλον οι περισσότεροι να πεθαίνουν από τη βρόμα και την έλλειψη επαρκούς οξυγόνου!






8. Η επίσημη
Μέγαρο Μαξίμου, Αθήνα
Επίσημη Χωρητικότητα:152
Με τους κουμπάρους μαζί : 3500

Ονομάζεται Virtual Prison γιατί ενώ δεν είναι φυλακή, εκεί βρίσκονται όσοι θα έπρεπε να είναι φυλακή.

Πατρίδα...Αλκίνοος Ιωαννίδης.

Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Μουσική: Αλκίνοος Ιωαννίδης
Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Λοιπόν αγρίεψε ο κόσμος σαν καζάνι που βράζει,
σαν το αίμα που στάζει, σαν ιδρώτας θολός.
Πότε πότε γελάμε, πότε κάνουμε χάζι
και στα γέλια μας μοιάζει να γλυκαίνει ο καιρός.
Mα όταν κοιτάζω τις νύχτες τις ειδήσεις να τρέχουν
ξέρω ότι δεν έχουν νέα για να μου πουν.
Ήμουν εγώ στη φωτιά κι ήμουν εγώ η φωτιά
είδα το τέλος με τα μάτια ανοιχτά.

Είδα τον πόλεμο φάτσα, τη φυλή και τη ράτσα
προδομένη από μέσα απ΄τους πιο πατριώτες
να 'χουν τη μάνα μου αιχμάλωτη με το όπλο στο στόμα
τα παιδιά τους στολίζουν σήμερα τη Βουλή.
Κάτω από ένα τραπέζι, το θυμάμαι σαν τώρα,
με μια κούπα σταφύλι στου βομβαρδισμού την ώρα
είδα αλεξίπτωτα χίλια στον ουρανό σαν λεκέδες
μου μιλούσε ο πατέρας μου να μη φοβηθώ.
"Κοίταξε τι ωραία που πέφτουν,
τι ωραία που πέφτουν....".

Είδα γονείς ορφανούς, ο ένας παππούς απ'τη Σμύρνη
στη Δράμα πρόσφυγας πήγε να βρει βουλγάρικη σφαίρα
κι ο άλλος Κύπριος φυγάς στο μαύρο τότε Λονδίνο
στα 27 του στα δύο τον κόψανε οι Ναζί.
Είδα μισή Λευκωσία, βουλιαγμένη Σερβία
στο Βελιγράδι ένα φάντασμα σ'άδειο ξενοδοχείο
αμερικάνικες βόμβες και εγώ να κοιμάμαι
αύριο θα τραγουδάνε στης πλατείας τη γιορτή.
Είδα κομμάτια το κρέας μες στα μπάζα μιας πόλης
είδα τα χέρια, τα πόδια, πεταμένα στη γη.
Είδα να τρέχουν στο δρόμο με τα παιδιά τους στον ώμο
κι εγώ τουρίστας με βίντεο και φωτογραφική.

Εδώ στην άσχημη πόλη που απ'την ανάγκη κρατιέται
ένας λαός ρημαγμένος μετάλλια ντόπα ζητάει
Ολυμπιάδες
κι η χώρα ένα γραφείο τελετών.
Θα σου ζητήσω συγγνώμη που σε μεγάλωσα εδώ.
Τους είχα δει να γελάνε οι μπάτσοι
κι απ'την Ομόνοια να πετάν' δακρυγόνα στο πυροσβεστικό
στο παράθυρο εικόνισμα άνθρωποι σαν λαμπάδες
και τα κανάλια αλλού να γυρνούν το φακό.
Και είδα ξεριζωμένους να περνούν τη γραμμή
για μια πόρνη φτηνή ή για καζίνο και πούρα.
Έτσι κι αλλιώς μπερδεμένη η πίστη μας,η καημένη,
ο Σολωμός με Armani και την καρδιά ανοιχτή.

Δεν θέλω ο εαυτός μου να 'ναι τόπος δικός μου
ξέρω πως όλα αν μου μοιάζαν, θα 'ταν αγέννητη η γη
δε με τρομάζει το τέρας ούτε κι ο άγγελός μου
ούτε το τέλος του κόσμου.
Με τρομάζεις εσύ.
Με τρομάζεις,ακόμα, οπαδέ της ομάδας
του κόμματος σκύλε, της οργάνωσης μάγκα
διερμηνέα Του Θεού, ρασοφόρε γκουρού
τσολιαδάκι φτιαγμένο, προσκοπάκι χαμένο
προσεύχεσαι και σκοτώνεις
τραυλίζεις ύμνους οργής
Έχεις πατρίδα το φόβο, γυρεύεις να βρεις γονείς
μισείς τον μέσα σου ξένο.
Κι όχι, δεν καταλαβαίνω
δεν ξέρω πού πατώ και πού πηγαίνω.

Οι Placebo στην Ελλάδα

Οι Placebo, το λατρεμένο συγκρότημα του ελληνικού κοινού, επιστρέφει στην Ελλάδα με δύο μοναδικές συναυλίες, που δεν πρέπει να χάσει κανείς!!! Οι πρίγκιπες του alternative rock θα βρίσκονται την Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Γης, στη Θεσσαλονίκη και το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου στο TerraVibe Park.

Οι επιτυχίες τους σημαντικές: 6 albums, πάνω από δώδεκα εκατομμύρια πωλήσεις και δεκαέξι χρόνια πετυχημένης καριέρας στην κορυφή των παγκόσμιων charts.

Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1994 στο Λονδίνο από τον Brian Molko. Εκεί συνάντησε τον Steven Olsdal και αντιλαμβανόμενοι ο ένας την δυναμική του άλλου, ξεκίνησαν να παίζουν σε underground clubs του Camden Town και του Brick Lane. To 1996, κατά την ηχογράφηση του πρώτου τους album και μετά την αποχώρηση του drummer τους, ο Molko καλεί στο συγκρότημα τον παλιό του συνεργάτη, Steve Hewitt και οι τρεις τους βρίσκουν την απόλυτη χημεία!

Μπορεί το όνομα τους να σημαίνει ψευτοφάρμακο αλλά η μουσική τους είναι αληθινή και γεμάτη ενέργεια, σαν δόση τεστοστερόνης. Κυκλοφορούν το πρώτο τους album με τίτλο Placebo και γνωρίζουν αμέσως επιτυχία, σε Βρετανία και Ευρώπη. Τα τραγούδια τους ερωτικά, μοναχικά, αυτοκαταστροφικά. Μέσα από alternative punk ήχους αμφισβητούν το κατεστημένο και μιλούν για την αδιαφορία της κοινωνίας την περιθωριοποίηση, τον εθισμό και την αποξένωση. Η φιγούρα του Brian Molko εκφράζει την διφορούμενη σεξουαλικότητα των τραγουδιών του συγκροτήματος. Ο ήχος τους έχει σαφείς επιρροές από Smashing Pumpkins, PJ Harvey, David Bowie, Sonic Youth, Radiohead, Depeche Mode. Ανάμεσα στις επιτυχίες αυτού του album και το Nancy Boy, που αντιπροσωπεύει όσο κανένα άλλο την προσωπικότητα και φιγούρα του Molko.

Το 1998 με το “Without you, I’m nothing” προσφέρουν ένα φόρο τιμής στο glam rock των 1970s με αρκετές punk αναφορές. Μέσα από αυτή τη δουλειά κυκλοφορεί το “Every you Every me” που θεωρείται από το ευρύ κοινό ως το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι της καριέρας τους, μέχρι σήμερα. Το τραγούδι μπαίνει στο soundtrack του Cruel Intentions, ο Brian Molko γίνεται είδωλο της νεολαίας και το συγκρότημα γνωρίζει μεγάλη επιτυχία και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Με το “Sleeping With the Ghosts” παραμένουν το ίδιο περιθωριακοί και δίνουν περισσότερη έμφαση στις ερωτικές σχέσεις. Προκαλούν εντάσεις με τραγούδια γροθιά απέναντι στο καθωσπρεπισμό και την κοινωνική εμπάθεια.

Με το “Meds” συνεχίζουν στο ίδιο μανιφέστο. Το 2009 κυκλοφορούν το “Battle for the sun” ένα φόρο τιμής προς τους fans τους σε συνεργασία με τον καινούριο τους drummer Steve Forrest. Τραγούδια όπως το Ashtray Heart και το For What It’s Worth έχουν σπάσει τα κοντέρ των airplay στα ελληνικά ραδιόφωνα.

Ανανεωμένοι, και με ένα βραβείο MTV για Best Alternative Act στις αποσκευές τους οι Placebo επιστρέφουν στην αγαπημένη τους Ελλάδα για δύο δυναμικές βραδιές μαζί μας, την Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Γης, στη Θεσσαλονίκη και το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου, στο TerraVibe Park.

Μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος...

Σε ευχαριστούμε για όσα μας χάρισες…

του Σπύρου Καβαλιεράτου. 

Το αντίο του Δημήτρη Διαμαντίδη από την Εθνική πόνεσε πολύ περισσότερο και από τον αποκλεισμό από το Μουντομπάσκετ…  Δεν είναι μόνο ότι σταματάει ο κορυφαίος παίκτης αυτής της φουρνιάς παικτών που έβαλε ξανά το μπάσκετ στη ζωή των Ελλήνων… Είναι γιατί μαζί του κλείνει οριστικά και ο κύκλος που άνοιξε το 2004.
 
Η παρέα που μας έκανε τόσο υπερήφανους και από το 2005 ως το 2006 άγγιξε το απόλυτο, στην κορυφαία διετία όλων των εποχών στο ελληνικό μπάσκετ, έχουν αποχωρήσει οι περισσότεροι. Ο  Κακιούζης, ο Ντικούδης, ο Παπαδόπουλος, ο Χατζηβρέττας έκαναν την αρχή, ο Παπαλουκάς ακολούθησε και πλέον ήρθε η στιγμή και για τον Δημήτρη Διαμαντίδη… 

Κάπου εδώ, η ομάδα που λατρέψαμε και μας ξανάβγαλε στους δρόμους, τελειώνει οριστικά και αμετάκλητα. Και πλέον πρέπει να προετοιμαστεί η επόμενη μέρα. Η Ελλάδα δεν έχει συνηθίσει να μην έχει  πρωταγωνιστικό ρόλο στις μεγάλες διοργανώσεις, όμως σιγά, σιγά πρέπει να συμβιβαστούμε με την πραγματικότητα. Υπάρχει μεν μια ισχυρή βάση παικτών, υπάρχουν παιδιά για να στηρίξουν την Εθνική – αποδείχθηκε και πέρυσι στο Ευρωμπάσκετ – αλλά θα χρειαστούν μερικά χρόνια μέχρι να μας βγάλει ξανά η επίσημη αγαπημένη στους δρόμους. Ολες οι ομάδες έχουν το πάνω και το κάτω τους και πλέον η Ελλάδα θα μπει σε μια περίοδο μπασκετικής ύφεσης, σε ό,τι αφορά σε εθνικό επίπεδο. Οπως και να το κάνουμε, ο Διαμαντίδης δεν γίνεται να αντικατασταθεί άμεσα…
 
Θα πρέπει να περιμένουμε, λοιπόν, μέχρι να πάρουν τα ηνία οι 90ηδες. Ο Σπανούλης θα σηκώσει πλέον το μεγάλο βάρος ως ο επόμενος ηγέτης (το έκανε με απόλυτη επιτυχία στην Πολωνία πριν από ένα χρόνο), ο Ζήσης, ο Φώτσης, ο Μπουρούσης, ο Σχορτσανίτης είναι κάτω από 30 ετών και μπορούν να αποτελέσουν την  ομάδα μετάβασης μέχρι να αναλάβουν οι επόμενοι, όμως είναι ξεκάθαρο πως λείπει συνολικά η ποιότητα της προηγούμενης Εθνικής. Το ίδιο θα πάθουν και οι Ισπανοί όταν σταματήσουν οι Γκασόλ, Ναβάρο, Γκαρμπαχόσα, Ρέγιες, Καλντερόν, το ίδιο  έπαθαν οι περισσότερες ομάδες στην Ευρώπη. Η Λιθουανία περιμένει την επόμενη μεγάλη φουρνιά, αλλά εξακολουθεί να αγαπά και να πιστεύει στην Εθνική της, η Σερβία έχει στηριχθεί στους 87ηδες, τους 88ηδες και του 89ηδες που κυριάρχησαν στην Ευρώπη στις μικρές Εθνικές και ούτω καθ’ εξής.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα είναι παραδοσιακή δύναμη και μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνει. Από το 1987 και μετά, έχει αποδεδειγμένα συνέπεια και συνέχεια. Πλέον θα χρειαστεί να περιμένει να μεγαλώσουν ο Παπανικολάου με τον Παππά, να πάρουν  εμπειρίες, να μαζέψουν παραστάσεις και να αναλάβουν τα ηνία μαζί με όλους όσοι έρχονται. Αν και ο Κουφός ανταποκριθεί στις προσδοκίες και η καριέρα του πάρει ανοδική πορεία, θα είναι άλλη μια σημαντική προσθήκη, αρκεί να είναι διαθέσιμος.

 
Όμως ας επιστρέψουμε στον Διαμαντίδη, διότι η δήλωσή του αμέσως μετά το τέλος του αγώνα με την Ισπανία επισκίασε και την ίδια την ήττα. Δεν είναι και λίγο να σταματάει από την Εθνική ένας παίκτης που  ιστορικός του μέλλοντος θα τον κατατάξει δίπλα στα ιερά τέρατα του μπάσκετ. Τον Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον Χριστοδούλου, τον Φασούλα, τον Παπαλουκά. Ο Διαμαντίδης είναι ένα από τα κορυφαία “προϊόντα” του ελληνικού αθλητισμού, ένα παράδειγμα προς μίμηση. Δούλεψε σκληρά για να πετύχει, δεν του χαρίστηκε απολύτως τίποτα. Οι συλλογικές κόντρες και τα όποια λάθη μπορεί να υποπέσει ένας παίκτης στα ματς “ζωής ή θανάτου” της ελληνικής πραγματικότητας μπορεί να τον έχουν κάνει αντιπαθή στους… μισούς Έλληνες, αλλά όποιος δεν εκτιμά την αξία του Δημήτρη Διαμαντίδη κάνει μεγάλο λάθος. Το τρίποντο στον ημιτελικό του 2005 μας έβγαλε όλους στους δρόμους, η εμφάνισή του με τις ΗΠΑ το 2006 διδάσκεται σε σεμινάρια, ο Κρις Πολ ακόμα θυμάται την τάπα που έφαγε σε εκείνο τον αιφνιδιασμό.

Η Εθνική είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα και ο Διαμαντίδης μαζί με τον Παπαλουκά άλλαξαν να επίπεδο το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Δύο πανύψηλοι γκαρντ, έκαναν τις ασίστ, τα κλεψίματα, την άμυνα και όλες τις μικρές δουλειές μέσα στο γήπεδο, να ξεπερνούν σε σπουδαιότητα πλέον στη συνείδηση του κοινού, το σκοράρισμα…  Ο Γκάλης και ο Γιαννάκης μεγάλωσαν μια γενιά μπασκετικών, ο Διαμαντίδης και ο Παπαλουκάς μια άλλη. Γι αυτό, λοιπόν, ευχαριστούμε με όλη μας την καρδιά τον Δημήτρη Διαμαντίδη για όσα προσέφερε στο ελληνικό μπάσκετ μέσω της Εθνικής… Μακάρι σε λίγα χρόνια να βρεθεί κάποιος για να συγκριθεί μαζί του. Όπως μπορούμε εμείς πλέον να τον συγκρίνουμε με τον Γκάλη και τον Γιαννάκη…
  

ΥΓ: Μακάρι να το ξανασκεφτεί ο Δημήτρης. Και να γυρίσει πάλι στην Εθνική. Εντάξει, είναι κατάκοπος, το κορμί του δυσκολεύεται να αντέξει να παίζει χειμώνα καλοκαίρι, έχει ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς εδώ και δύο χρόνια, αλλά δεν τον πήραν και τα χρόνια. Είναι μόλις 30 ετών…
 

ΥΓ1: Ο Βασίλης Σπανούλης είναι 28 ετών… Και έχει το πλήρες πακέτο για να μπει κι αυτός στην κατηγορία με τα ιερά τέρατα του ελληνικού μπάσκετ… Κοντά είναι…
 

ΥΓ2: Εκλεισε και ο κύκλος του Γιόνας Καζλάουσκας στην Εθνική. Σκέψεις για τον επόμενο προπονητή υπάρχουν… Όμως ακόμα δεν έχει ληφθεί απόφαση. Λογικά, βέβαια, θα είναι Ελληνας. Με μια… βόμβα να περιμένει να σκάσει.

 
ΥΓ3: Κλείνω με το καλύτερο, που είναι και κλεμμένο. Σεβασμός στην μεγαλύτερη εταιρεία εισαγωγής πολύτιμων μετάλλων και συναισθημάτων στη χώρα μας από το 1987 και μετά. ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΠΑΣΚΕΤ. 

Αντίο και ευχαριστούμε «Μήτσο»

 

Στις 5 Σεπτέμβρη του 2001 ένα ψηλόλιγνο αγόρι κάνει το ντεμπούτο του με την Εθνική Ελλάδος μπάσκετ, σε ένα φιλικό κόντρα στον Λίβανο.

Εννέα χρόνια αργότερα, στις 4 Σεπτέμβρη 2010, ο Δημήτρης Διαμαντίδης λέει «αντίο» στην Εθνική, έχοντας βάλει την «υπογραφή» του σε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες που εκείνη μας χάρισε τα τελευταία χρόνια.

Το… pick της καριέρας του 2005-2006

«Βάλτο αγόρι μου»

2005 Ευρωμπάσκετ Σερβίας. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει την Γαλλία στα ημιτελικά της διοργάνωσης και κυνηγάει τη συμμετοχή της στον τελικό. 50 δευτερόλεπτα πριν το τέλος οι Γάλλοι στις κερκίδες όσο και στον πάγκο έχουν στήσει τρελό πανηγύρι.

H Εθνική βρίσκεται επτά πόντους πίσω (62-55) και ο τελικός φαντάζει όνειρο μακρινό. Κάπου εκεί η Εθνική αρχίζει τα… τρελά της.

Επική αντεπίθεση από τους παίκτες του Γιαννάκη που «ροκανίζουν» τη διαφορά και οκτώ δευτερόλεπτα πριν το τέλος βρίσκονται στο -2 (66-64).

Η τελευταία επίθεση της Εθνικής έχει τη σφραγίδα του… "βάλτο αγόρι μου'' Δημήτρη Διαμαντίδη που με τρίποντο στέλνει την Εθνική στον τελικό και τους Έλληνες στα ουράνια.

 

Στον τελικό η Εθνική κάνει... πλάκα στους Γερμανούς (78-62) και ο «Μητσάρας» στέφεται πρωταθλητής Ευρώπης μαζί με τα άλλα παιδιά της γαλανόλευκης, ενώ παράλληλα συμπεριλαμβάνεται στην καλύτερη πεντάδα του τουρνούα και είναι πρώτος στις ασιστ.


...Με κεκτημένη ταχύτητα

Το 2006 η Ιαπωνία διοργανώνει το Μουντομπάσκετ. Η Εθνική με...φόρα από το Ευρωμπάσκετ της Σερβίας, φτάνει στα ημιτελικά και αντίπαλος είναι οι ΗΠΑ.

Το έργο των Ελλήνων φανταζει πάρα πολύ δύσκολο, το τελικό σκορ όμως κάνει το γύρο του κόσμου. ΕΛΛΑΣ-ΗΠΑ 101-95. Η Εθνική φτάνει στον τελικό με μια καταπληκτική εμφάνιση.

Ο Διαμαντίδης πετυχαίνει 12 πόντους, αλλά η συμβολή του στην άμυνα είναι καθοριστική. Το "βιογραφικό'' του Διαμαντίδη είναι πλούσιο από διακρίσεις, οι δύο παραπάνω στιγμές όμως είναι σίγουρο ότι κατέχουν περίοπτη θέση στη λίστα με τις προσωπικές του επιτυχίες.

Το παλμαρέ του Δημήτρη Διαμαντίδη

Μεσογειακοί αγώνες 2001 Ασημένιο μετάλλιο
MVP Τουρνούα Ακρόπολις 2005-2006
Χρυσό μετάλλιο Ευρωμπάσκετ 2005, πρώτος στις ασιστ και μέλος της καλύτερης πεντάδας
Ασημένιο μετάλλιο Μουντομπάσκετ 2006

Επιμέλεια: Διονύσης Καμπάς

Φυσάει κόντρα...

Φυσάει κόντρα σε ολάκερη γη,
τ' αγρια πετούμενα δε βρίσκουν πηγή,
δεν αντέχω της βολής τη σιγή.
Και δω απ' τον τόπο που έζησα τη φυγή,
ρίχνω αλάτι στη βαθιά τους πληγή,
τάζομαι πρόσφυγας και σε καλό να μου βγει.

Γυρνάω στον κόσμο, πουθενά δε βλέπω ξένο όπου μένω.
Γυρνάω πίσω και από όποιον συναντήσω, μαθαίνω.
Δίνω, παίρνω, ανασαίνω από τα χρώματα, πληθαίνω,
από τ' αρώματα μαγεύομαι και ταξιδεύω.
Γυρεύω για όλους μας το ίδιο όμορφο στέγαστρο,
φτιάχνω φωτιά για όποιον θέλει κόσμο αταίριαστο.

Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνει γη, γκρεμίζω ουρανούς,
λυτρώνω μάνες και γιους.
Κάνω τη γλώσσα μου την πορφυρένια, ατόφιο μολύβι·
και τη ψυχή μου ένα απέραντο από στίχους καλύβι.
Ρίχνω το κάστρο σας, φτύνω του άστρου σας την κόχη.
Γίνομαι αύρα αλμυρή και στερνοβρόχι.

Πάρε τα όχι και ξεκούρνιασε από αυτή τη γωνία
που στο κουφάρι σου πετάξαν τα κλεμμένα μ'αφθονία,
άρνησή μου στομωμένη (πυρωμένη), λύσου καημένη,
γίνε κλωστή στην ανέμη τυλιγμένη
να σου δώσω μια, να γυρίζεις για πάντα και πάντα
να σου φυσάω πρίμα, κράτα μου αγάντα
μέχρι να βρούνε απάγκιο όσοι ζουν σε φυγή.
Καινούρια αρχή και σε καλό να τους βγει.

Σε καλό θα μου βγει κι ας τρίξουν οι σκαρμοί μου.
Έχω μαζί μου, σ' αυτό το σάλεμα που κάνεις ψυχή μου,
την αυταπάρνησή μου, το μαγικό ραβδί μου,
κάνω τ' αδύνατα να ξεπερνάνε τη φωνή μου.
Τιμή μου, λίγα μου βήματα σκίζουν τη λάσπη.
Πάρε τα χνάρια μου αντί για χάρτη
και στα μπαγκάζια σου μη στριμώξεις ντροπή,
ούτε σιωπή.

Υστερόγραφο: δε πιστεύω στη τύχη.
Όταν τα ψέμματα πεθαίνουν, γεννιούνται ωραίοι στίχοι
και γλυκαίνουν το μίσος στους ιχνανθρώπους
ή τους πετάνε για πάντα μες στους πανέρημους τόπους.
Λόγια κρυμμένα μου, θρυμματισμένα μου
κάνατε απόσβεση σε όσα είχα μέσα μου.
Σύξυλη η μπέσα μου μπροστά στη βρώμικη ιστορία,
μύθος απέθαντος και ωμή αλληγορία.
Περιγελάστε με, δειλοί, ξεχάστε με,
πλέξτε με φιτίλι και ανάψτε με·
μέσα στην πλάνη σας ένα όνειρο ατόφιο θα εκραγεί

Πολύ ωραίο κομμάτι...

Κάπως έτσι, θα τους διώξουν…

Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος.

Η Εθνική έχει απόψε ραντεβού με μια μεγάλη πρόκληση, όμως δεν μπορούμε να μην ασχολούμαστε και με την υπόλοιπη επικαιρότητα. Ειδικά όταν βγαίνει μια απόφαση που καταδικάζει όχι μόνο μία ομάδα, αλλά ένα ολόκληρο πρωτάθλημα, σχεδόν δύο μήνες πριν αρχίσει. Οι 9 αγωνιστικές με τις οποίες τιμωρήθηκε ο Ολυμπιακός ξεπερνούν κάθε όριο και δεν θέλει και πολύ για να ξεχειλίσει το ποτήρι. Αν οι Αγγελόπουλοι αποφασίσουν να φύγουν από το μπάσκετ, δεν θα έχουν άδικο… Από τότε που ανέλαβαν, όλα τα…. περίεργα στους ερυθρόλευκους συμβαίνουν.

Οι 9 αγωνιστικές μπορεί να γίνουν λιγότερες από το ΑΣΕΑΔ, αλλά η ουσία είναι ότι η αθλητικός δικαστής του ΕΣΑΚΕ πήρε μια απόφαση που δεν έχει λογική. Δεν στηρίζεται πουθενά με βάση το γράμμα του νόμου και έχουν κάθε δίκιο στην ΚΑΕ Ολυμπιακός να διαμαρτύρονται. Εντάξει, έγιναν αίσχη στο ΣΕΦ, ο Ολυμπιακός πρέπει να το πληρώσει, αλλά όχι και να καταδικάζεται από τώρα εν όψει του νέου πρωταθλήματος. Οπως είχε γίνει τη σεζόν 2001-02, όταν του είχαν αφαιρεθεί 2 βαθμοί από το επόμενο πρωτάθλημα. Εκείνη η απόφαση, έκανε τον Ολυμπιακό να πάψει να ασχολείται για τρία χρόνια με το μπάσκετ. Και εκτός από τους ερυθρόλευκους, υποβαθμίστηκε και ολόκληρη η Α1.
Κάτι αντίστοιχο μπορεί να γίνει και τώρα. Οι Αγγελόπουλοι δεν έχουν εκφραστεί, δεν έχουν πει το παραμικρό, αλλά αν αύριο πουν ότι ρίχνουν το μπάτζετ κατά 70%, κανείς δεν θα πει πως έχουν άδικο. Ούτως ή άλλως το ίδιο το πρωτάθλημα και οι αρμόδιες αρχές του, θα τους έχουν αναγκάσει να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Εκτός κι αν ο Ολυμπιακός αποφασίσει να ασχοληθεί μόνο με την Ευρωλίγκα, οπότε πάλι χαμένη θα είναι η Α1.
Αλήθεια, πώς θα διαθέσουν διαρκείας τώρα στον Ολυμπιακό; Ποιος θα αγοράσει κάρτες, για να δει ματς μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού στην Α1; Πόσο άσχημο θα είναι για το πρωτάθλημα να γίνουν 9 ματς δίχως κόσμο;
Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα. Βέβαια υπάρχει και η άλλη άποψη. Εκανες λάθος και πρέπει να το πληρώσεις… Σωστό. Αλλά δεν γίνεται σε ένα ολόκληρο πρωτάθλημα να καταστρατηγούνται οι κανονισμοί, να υπάρχει ατιμωρησία, να γίνονται τα στραβά μάτια σε πολλές περιπτώσεις και η αρχή να γίνεται από τον Ολυμπιακό. Κάτι δείχνει αυτό.
Κι αν δείχνει ότι από εδώ και στο εξής οι ποινές θα είναι εξουθενωτικές σε όσους παρανομούν, είμαστε σύμφωνοι. Αλλά να καθοριστεί το χρονικό πλαίσιο. Δεν μπορεί σε μία σεζόν να τηρούνται άλλα μέτρα και άλλα σταθμά. Διότι για περυσινά γεγονότα τιμωρήθηκε ο Ολυμπιακός και μάλιστα τρεις μήνες μετά τον τέταρτο τελικό. Ας μπει μια τελεία, ας υπάρξει μια τιμωρία με βάση τα περυσινά κριτήρια κι από εδώ και στο εξής να μπουν οι πραγματικοί κανόνες.
Και εκτός από τις ομάδες, να τιμωρούνται παραδειγματικά όλοι. Οι οπαδοί που κάνουν επεισόδια, οι διαιτητές που αδειάζουν ένα μέρος του γηπέδου, οι ρέφερι που δεν τηρούν σωστά τους κανονισμούς, οι παίκτες που δεν συμπεριφέρονται σωστά και ούτω καθ’ εξής. Ετσι θα ξορκιστεί το κακό. Οχι, όμως, Σεπτέμβρη μήνα, όταν μια ομάδα έχει κάνει τα σχέδιά της, να της ανακοινώνεται ποινή 9 αγωνιστικών. Αυτό δεν είναι λογικό. Αποδεικνύει ότι το σύστημα δεν λειτουργεί σωστά. Και να είστε σίγουροι, πως αν συνεχιστεί η ίδια κατάσταση, οι Αγγελόπουλοι δεν θα μείνουν για πολύ εδώ. Διαίσθηση είναι, όχι πληροφορία. Αλλά κάποια στιγμή υπάρχουν και όρια…

ΥΓ: Συγνώμη για την παρένθεση περί Εθνικής, αλλά το επιτάσσει η επικαιρότητα. Ελπίζω το επόμενο κείμενο να αναφέρεται σε μια μεγάλη νίκη…

Σε δίκη ο διαχειριστής του gamato.info

Στο εδώλιο του κατηγορουμένου αναμένεται να καθίσει ένας εκ των φερόμενων ως διαχειριστών του gamato.info, ο οποίος είχε συλληφθεί το Μάρτιο από τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.

Ο κατηγορούμενος είχε συλληφθεί μετά από έφοδο στο σπίτι του στην Νεάπολη της Θεσσαλονίκης, ενώ άλλα πέντε άτομα είχαν την ίδια τύχη.

Οι έρευνες των διωκτικών αρχών ξεκίνησαν μετά από μήνυση που κατέθεσε η Εταιρία Προστασίας Οπτικοακουστικών Έργων (ΕΠΟΕ).

Όπως προέκυψε από τις έρευνες των αρχών, κατά τη διάρκεια των τρεισήμισι χρόνων της λειτουργίας του gamato.info, οι περίπου 800.000 χρήστες του, «κατέβασαν» δωρεάν συνολικά 3,2 εκατομμύρια τίτλους κινηματογραφικών τανινών, μουσικών κομματιών και λογισμικού ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Η δε "ζημιά" που προκλήθηκε στην εγκαλούσα εταιρία έφτασε τα 15 εκατομμύρια ευρώ.

Ο κεντρικός server της ιστοσελίδας ήταν εγκατεστημένος στην Ολλανδία.

Ουρές έξω από το ΟΑΚΑ για τους U2!

Η μεγάλη στιγμή για τους φανατικούς της ιρλανδικής ροκ ήρθε. Σε λιγότερο από 24 ώρες, δεκάδες χιλιάδες θαυμαστές των U2, θα δουν το όνειρό τους να γίνεται πραγματικότητα, και μάλιστα εν μέσω της φαντασμαγορίας, που αρμόζει στη φήμη του συγκροτήματος.

Τις τελευταίες ώρες, η Αθήνα «βουλιάζει» από ανθρώπους, που έχουν συρρεύσει από κάθε γωνιά της χώρας για να απολαύσουν απόψε στο Ολυμπιακό Στάδιο τον Μπόνο και τους συνεργάτες του.

Ωστόσο σύμφωνα με τη διοίκηση του ΣΔΟΕ, στη συναυλία θα «ακροβολιστούν» πενήντα Ράμπο προκειμένου να ελέγχουν χώρους όπως οι καντίνες.

Το τελευταίο ραντεβού του συγκροτήματος με το κοινό της Ελλάδας ήταν πριν 13 χρόνια στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όπου με ένα κυλινδρικό σύστημα βίντεο και μια ατσάλινη κατασκευή στα 45 μέτρα από το έδαφος, πάνω από μία τεράστια σκηνή με περιστρεφόμενες γέφυρες, οι U2 «απογείωσαν» και τότε το κοινό, αφήνοντας για πολλά χρόνια μετά, νωπές μαγικές εικόνες στη μνήμη των θαυμαστών τους.

Τώρα, και στο πλαίσιο μιας διετούς περιοδείας του συγκροτήματος ανά τον κόσμο, υπό τον τίτλο «360 μοίρες», ήρθε η σειρά της Αθήνας, όπου το θέαμα αναμένεται ακόμη πιο εντυπωσιακό, με χρήση της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας, φουτουριστικά εφέ, γιγαντοοθόνες και ό,τι άλλο επιφυλάσσεται, ως έκπληξη, για το κοινό των Ιρλανδών σταρ της ροκ.

Για τη διευκόλυνση του κοινού, ΗΣΑΠ, ΕΘΕΛ και Μετρό ανακοίνωσαν από προχθές πύκνωση των δρομολογίων τους, καθώς τα πάρκινγκ του ΟΑΚΑ δεν θα λειτουργήσουν, παρά μόνον για μερικά εξουσιοδοτημένα αυτοκίνητα και συνεπώς, η μετάβαση στο στάδιο με μαζικά μέσα μεταφοράς θα είναι η καλύτερη επιλογή μετακίνησης.