"Διαίρει και βασίλευε"

"Εδώ και καιρό και διαβάζοντας ανελλιπώς όλα τα γραφόμενα των συμπολιτών μας διαπιστώνω, ότι το μυστικά και πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο αποφέρει καρπούς, γρηγορότερα δε κι απ’ ότι αρχικά υπολογίστηκε.
Είναι απλό, γι’ αυτό και διαχρονικό και στηρίζεται στην αρχή του «διαίρει και βασίλευε». Είναι δε ηλίου φαεινότερο, ότι θα στεφθεί με επιτυχία, γιατί αγγίζει την βαθιά ριζωμένη συναισθηματική κουλτούρα του Νεοέλληνα: «να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα». Έτσι λοιπόν...

πέφτοντας στην παγίδα, αντί μέλημά μας να είναι η αναβάθμισή μας προς το καλύτερο, κατάντησε να είναι η υποβάθμιση του καλύτερου προς το χειρότερο. Και τούτο μπορεί να λειτουργήσει μόνο όταν η μία ομάδα εργαζομένων στραφεί εναντίον της άλλης, πράγμα που όχι μόνο γίνεται, αλλά έχει προσλάβει και διαστάσεις επιδημίας. Στο παραπάνω ψευτοδίλημμα ένα είναι σίγουρο, ο πόνος του σπασμένου χεριού μου δεν απαλύνεται αν σπάσει το χέρι του και ο γείτονας, παρά μόνο αν αυτό καταστεί υγιές, σαν του γείτονα.
Η κατ’ αυτόν τον τρόπο «αναδιανομή του πλούτου», μόνο πλούτος δεν είναι. Ο δόκιμος όρος θα ήταν: «αναδιανομή της φτώχιας». Το μεσαίο εισόδημα, αυτό που κινεί την αγορά γίνεται φτωχό, το δε φτωχό παραμένει φτωχό ακόμα κι αν του αποδοθούν πλήρως τα κομμένα του μεσαίου, κι αυτό γιατί στην πραγματικότητα θα έπρεπε να ονομάζεται «υπέρφτωχο» ή «υπόφτωχο», όπως το αντιλαμβάνεται κανείς καλύτερα.
Μας πιπιλίζουν συνέχεια οι ευρωπαίοι συμπολίτες μας συνεπικουρούμενοι από τα ελληνικά μας ΜΜΕ – για την αποφυγή σύγχυσης αναφέρω, ότι είμαι εκ πεποιθήσεως υπέρ της ΕΕ – ότι τάχα οι μισθοί μας είναι υψηλοί για να μας κάνουν να αισθανθούμε ακόμα και ντροπή γι’ αυτό. Κατάφεραν σχεδόν να μας πείσουν ότι είμαστε οι τεμπέληδες της Ευρώπης, όταν η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία δείχνει ότι εργαζόμαστε περισσότερες ώρες από πολλούς άλλους Ευρωπαίους συμπολίτες μας. Η πραγματική όμως διαφορά μας έγκειται στην ποιότητα της εργασίας μας. Αν συγκρίνει κανείς και συνδέσει τα αληθινά κριτήρια, που είναι α) το ύψος των μισθών μας με τις αντίστοιχες κατηγορίες εργαζομένων στις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες και β) το κόστος διαβίωσης, συμπεριλαμβανομένων και των εξόδων για την παροχή της κατά τα άλλα «δωρεάν παιδείας» των παιδιών μας, θα αντιληφθεί, ότι είμαστε μακράν οι χειρότερα αμειβόμενοι Ευρωπαίοι πολίτες.
Καταλήγει λοιπόν κανείς στο ένα και μοναδικό οικονομικά σωτήριο μέτρο. Η πραγματική χημεία θα συντελεστεί μόνο όταν εισρεύσουν υλικά, που μέχρι τώρα ήταν έξω από την συνταγή. Οι δήθεν «ανακατατάξεις», «αναδιανομές» και όλες αυτές οι όμορφες, αλλά κενές περιεχομένου εκφράσεις με μόνο τα υπάρχοντα υλικά είναι απλώς ΑΛΧΗΜΕΙΕΣ."
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ