Αγαπητοί αναγνώστες σας παραθέτω ένα mail ενός φίλου, ενός αιώνιου πρωτοετή φοιτητή.
"Σήμερα βγήκε ακόμη ένα μάθημα, το πέρασα ευτυχώς...
ακόμη ένα μάθημα στο οποίο πέρασαν και πάλι λιγότεροι από δέκα μαθητές. Στα 2 προηγούμενα κόπηκα.
Κόπηκα εγώ κι ακόμη 410 συμφοιτητές μου από τους 417 που έδωσαν το πρώτο μάθημα, και 392 από 402 που έδιναν το δεύτερο...
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχόρητο... Εως πότε θα επικρατεί αυτή η αδιανόητη κατάσταση;;;
Επ' αόριστον...δυστυχώς...
Πραγματικά νοιώθω τουλάχιστον απογοητευμένος...ξέρω οτί γι αυτήν την κατάσταση σίγουρα δεν έχω καμμία ευθύνη. Έκανα ότι μπορούσα, ήμουν εκεί σε κάθε διάλεξη, είχα όλες τις σημειώσεις, διάβασα...κι όμως κόπηκα... Και βέβαια όλα αυτά δεν τα έκανα μόνο εγώ αλλά αρκετοί συμφοιτητές μου.
Γιατί πιστεύω οτί θα συμφωνείτε οτί δεν είναι λογικό από 417 να διάβασαν μόνο οι 7 που πέρασαν.
Δε νομίζω να φταίνε μόνο οι φοιτητές γι αυτό το αίσχος που επικρατεί στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
Μερίδιο ευθύνης έχουν και οι καθηγητές κυρίως. Δηλαδή πώς την έχουν δει;
Λιγότερο από το 2% περνάνε. Όσο περισσότεροι χρωστάνε ένα μάθημα τόσο πιο μάγκας είναι ο καθηγητής...Αυτή είναι η μόνη εξήγηση. Αυτό το κόμπλεξ του γεμάτου αμφιθεάτρου μας έχει απογοητεύσει...Όλους.
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα...Πώς κάποιος μπορεί να αιτιολογήσει μία τέτοιου μεγέθους αποτυχία;
Κάποτε στην αρχή του εξαμήνου άκουγα τον καθηγητή να μας φωνάζει συναδέλφους του, ένοιωθα πως ήταν τιμή μου αυτή η προσφώνηση. Πόσο λάθος έκανα... Τότε με έπεισε οτί είμαστε ίσοι , είμαστε συνάδελφοι...Τώρα που αποκάλυψε την αλήθεια... Η προσφώνηση αυτή ήταν απλά η στάχτη στα μάτια των φοιτητών.Η στάχτη που θα κατάφερνε να κερδίσει το σεβασμό και την εκτίμηση τους.
Δεν πειράζει κύριε καθηγητά...εδώ είμαι κι εδώ είσαι...
Μια ζωή μέσα στα εργαστήρια δε γνώρισες τον αληθινό κόσμο...κρίμα γιατί έχασες ωραίες στιγμές της ζωής...
Πραγματικά χαίρομαι που δεν είμαι σ' αυτό το 2% που πέρασες 'κύριε' καθηγητά..."
http://vrasmos.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου