"Καλά όλα αυτά, εγώ να τα δεχτώ, να ας μη φάω ας μη πάω στη φύση στον ήλιο, ας κινηθώ με τα κουρέλια... Αν χρειαστεί ας πεθάνω και στη μάχη για να σώσω την Πατρίδα μου που αγαπάω τόσο...
Όλα αυτά θα τα κάνω όμως για τα παιδιά μου που ευελπιστώ να...
φέρω μελλοντικά στον κόσμο και να παλέψω μαζί τους ώστε τα όνειρα τους να πραγματοποιηθούν και να είμαι ευτυχισμένη μαζί τους...
Είμαι κοπέλα 22 χρονών, αναρωτιέμαι... εσείς οι μεγαλύτεροι οι πολιτικοί, αυτοί που κινείτε τα νήματα..
Τι κάνατε για τα δικά μου όνειρα?? Τσαλαπατημένα μαζεύονται, μικραίνουν, και ξεχνιούνται σιγά σιγά, περνώντας στο ασυνείδητο μου, καθώς ξυπνά το ένστικτο της επιβίωσης, μέχρι κάποια στιγμή που θα ξυπνήσουν στο μέλλον για να με πληγώνουν και να με κάνουν να νιώθω αδύναμη... και ότι ποτέ δεν έκανα τίποτα για μένα..Ότι απέτυχα...
Και συνεχίζω και αναρωτιέμαι... Η επόμενη γενιά, τα παιδιά μου που θα κάνω στο μέλλον, γιατί να τα φέρω στην Ελλάδα? Ποία Ελλάδα? Αυτή που κάνει τους πολίτες της να νιώθουν αδύναμα και άχρηστα όντα? Εργαλεία μίας κακής μηχανής που κομματιάζει προσωπικότητες και όνειρα??? Νιώθω ξένη στη χώρα μου, ντρέπομαι για εσάς, και λυπάμαι, που δε μπορώ καν να μαζέψω χρήματα, για να φύγω από τα σύνορα της ντροπής, και να πάω στους πραγματικούς Έλληνες,.. Αυτούς που είναι ξένοι σε μας και σ αυτούς που έχουν δίπλα τους,... τους Έλληνες του εξωτερικού, που εμείς εδώ, δεν είμαστε άξιοι απέναντί τους να λέμε ότι έχουμε κοινή εθνικότητα... Λυπάμαι πολύ Ελλάδα, σ'αγαπώ, αλλά δεν με αγκάλιασες και με αυτούς που έχεις στη κεφαλή ούτε θα αγκαλιάσεις εμένα ούτε και τα παιδιά μου,... τα παραμύθια είναι όμορφα, αλλά αυτά τα παιδιά που τα άκουγαν, μεγάλωσαν, νισάφι!...Συγγνώμη Ασκληπιέ, Σωκράτη, Πλάτωνα, Ηράκλειτε, και λοιποί που δεν έφτασα ποτέ να γίνω άξια να παιδευτώ, να κρατήσω και να εξελίξω την κληρονομία σας, και επέτρεψα να γίνει η Ελλάδα από σύμβολο πολιτισμού σε σύμβολο Ξεφτίλας."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου