Πιλοτάρει η Χριστίνα-Πατρίσια Φωκιανού
Διεθνές αεροδρόμιο Kansai
Η γη στην Ιαπωνία είναι δυσεύρετη. Έτσι λοιπόν όταν αποφάσισαν να κτίσουν το συγκεκριμένο αεροδρόμιο ξεκίνησαν από το μηδέν. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 1987 και το πρώτο αεροπλάνο προσγειώθηκε 1994. Οι κατασκευαστές ήρθαν αντιμέτωποι με πολλά προβλήματα. Σεισμοί, κυκλώνες, ασταθής πυθμένας στη θάλασσα, σαμποτάζ από διαδηλωτές, είναι μόνο μερικά από τα εμπόδια που ξεπέρασαν.
Αν λοιπόν προσγειωθείς ποτέ εκεί μην αγχωθείς για το πώς θα φτάσεις στην πόλη. Όχι ρωτώντας, αλλά με αυτοκίνητο, τρένο, ακόμα και με καράβι θα φτάσεις γρήγορα και ασφαλής. Ιάπωνες είναι αυτοί, τα υπολόγισαν όλα. Έκτος από ένα. Την υπερθέρμανση του πλανήτη. Έτσι μελετητές υποστηρίζουν ότι σε περίπου 50 χρόνια μπορεί το αεροδρόμιο να έχει βυθιστεί. Εμένα πάντως και για λιμάνι υποβρυχίων μια χαρά μου φαίνεται.
Διεθνές αεροδρόμιο του Γιβραλτάρ
Η εικόνα μιλάει από μόνη της. Παρότι το αεροδρόμιο κατασκευάστηκε κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου πολέμου, παραμένει ανέπαφο και λειτουργεί ακόμα. Παραμένει ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο που εξυπηρετεί τις ανάγκες της βρετανικής πολεμικής αεροπορίας, ωστόσο καθημερινά έρχονται και φεύγουν εκατοντάδες πτήσης της πολιτικής αεροπορίας.
Όπως βλέπεις και στη φωτογραφία όμως κάτι δεν πάει καλά. Η λεωφόρος Winston Churchill, ο πιο πολυσύχναστος δρόμος του Γιβραλτάρ περνά μέσα από το αεροδρόμιο. Οι κατασκευαστές εξηγούν ότι η μορφολογία του εδάφους δεν επέτρεπε να το κατασκευάσουν κάπου αλλού. Και μιας και η συγκεκριμένη λεωφόρος διασχίζει την πόλη από το ένα άκρο μέχρι το άλλο, αναγκαστικά κάπου θα συναντιόταν με τον αεροδιάδρομο. Τουλάχιστον έχει φανάρι. Άμα τολμάς πέρνα με κόκκινο.
Ice Runway
Τ’ όνομά του τα λέει όλα. Το συγκεκριμένο αεροδρόμιο, ο θεός να το κάνει, βρίσκεται στην Ανταρτική και χρησιμοποιείται κυρίως για να τροφοδοτεί τους ερευνητές του σταθμού Antarctica's McMurdo. Όπως λέει και τ’ όνομά του δεν υπάρχουν ασφαλτόστρωτοι αεροδιάδρομοι. Τα αεροπλάνα προσγειώνονται στον πάγο και στο χιόνι που έχει προηγουμένως «περιποιηθεί» σχολαστικά.
Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι το μέγεθός του. Δεν υπάρχει έλλειψη χώρου κι έτσι ακόμα και τα μεγαλύτερα αεροπλάνα όπως το C-130 Hercules και το C-17 Globemaster III μπορούν να προσγειωθούν άνετα. Όπως όμως λένε οι πιλότοι, η προσγείωση στο συγκεκριμένο αεροδρόμιο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη μιας και υπάρχει κίνδυνος το βάρος του αεροπλάνου να σπάσει τον πάγο ή ακόμα και να κολλήσει το αεροπλάνο σε μαλακό χιόνι. Και ποιος σπρώχνει μετά;
Διεθνές αεροδρόμιο Princess Juliana Τι ωραία εικόνα! Εκεί που κάθεσαι και λιάζεσαι στις τροπικές παραλίες του Saint Maarten ξαφνικά εκκωφαντικός θόρυβος, μυρωδιά από καυσαέρια και ένα τεράστιο αεροπλάνο σου κρύβει τον ήλιο και σου χαλάει το μαύρισμα. Όλα αυτά συμβαίνουν σ΄ ένα τροπικό νησί της Καραϊβικής. Το αεροδρόμιο Princess Juliana εξυπηρετεί κυρίως τουρίστες και βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την παραλία.
Πετάς με μαγιό και παντόφλα και κάνεις τη βουτιά σου με την προσγείωση. Ωστόσο οι πιλότοι μιλούν για πολύ επικίνδυνες προσγειώσεις, μιας και τα αεροπλάνα πετούν σε πολύ χαμηλό ύψος πάνω από έναν από τους κεντρικότερους δρόμους του νησιού. Όπως αναφέρουν είναι πολύ εύκολο να συγκρουστούν με κάποιο ψηλό φορτηγό. Αυτό θα πει τρακάρισμα.
Διεθνές αεροδρόμιο Don Mueang
Εδώ η εικόνα δεν μιλά από μόνη της. Θέλει λίγη επεξήγηση. Καταρχήν το συγκεκριμένο αεροδρόμιο βρίσκεται στην Ταϋλάνδη και μην νομίζεις ότι είναι καταπράσινο για περιβαλλοντικούς λόγους. Απλά είναι ένα γήπεδο γκολφ. 2 σε 1. Τώρα ποιος θα πάει να παίξει εκεί δεν μπορώ να καταλάβω.
Ένα από τα βασικότερα προβλήματα του αεροδρομίου είναι οι εσωτερικοί δρόμοι για την εξυπηρέτηση των επιβατών. Όταν ζητήθηκε να φτιάξουν άλλον ένα δρόμο, η διεύθυνση του αεροδρομίου αρνήθηκε. Θα χρειαζόταν να χαλάσουν το γήπεδο και να καταστρέψουν το πράσινο της περιοχής. Μπράβο τους!
http://www.men24.gr/html/ent/829/ent.103829.asp
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου