Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Ισόβια ο Κορκονέας, δέκα χρόνια ο Σαραλιώτης

 

Ποινή ισόβιας κάθειρξης και επιπλέον φυλάκιση δεκαπέντε μηνών για πράξεις οπλοχρησίας, επέβαλε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αμφισσας, στον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα και ποινή δεκαετούς κάθειρξης στο συνάδελφο και συγκατηγορούμενό του, Βασίλη Σαραλιώτη.

Η υπεράσπιση του δεύτερου κατηγορουμένου, υπέβαλε αίτημα να δοθεί αναστολή εκτέλεσης της ποινής του Β. Σαραλιώτη, ενόψει της έφεσης που όπως δήλωσαν, θα καταθέσουν ακόμη και σήμερα.
Το αίτημα της υπεράσπισης πυροδότησε την ατμόσφαιρα, με αποτέλεσμα την ώρα που εξεταζόταν ως μάρτυρας για την αναστολή η μητέρα του Σαραλιώτη Μεταξία Γεράκη, η γιαγιά του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου κ. Τσαλικιάν, να σηκωθεί δείχνοντας τη φωτογραφία του Αλέξανδρου και αρχίζοντας να φωνάζει:
    Γιαγιά: "Ορίστε, ορίστε, για το παιδί αυτό, δείτε ποιον δολοφονήσατε".
    Μητέρα Σαραλιώτη: "Δεν σήκωσε το χέρι, δεν έκανε τίποτα ο γιος μου".
    Γιαγιά: "Βοήθησε, βοήθησε".
Τη στιγμή εκείνη αστυνομικός ακούστηκε να φωνάζει προς τους συναδέλφους του της φρουράς, "βγάλτε την έξω", εννοώντας την κ. Τσαλικιάν.
Η εντολή αυτή του αστυνομικού προκάλεσε την έκρηξη του συνηγόρου πολιτικής αγωγής Ν. Κωνσταντόπουλου, ο οποίος, απευθυνόμενος προς τον αστυνομικό, είπε: "Εσείς θα πάρετε το δίκιο; με το όπλο στο χέρι θα πάρετε το δίκιο;"
Η γιαγιά, απευθυνόμενη προς τη μητέρα του κατηγορουμένου Σαραλιώτη, η οποία έκλαιγε, είπε: "Το δικό μας το παιδί, είναι στον ουρανό".
Για το επεισόδιο με τον αστυνομικό, ζήτησε να ενημερωθεί η προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αμφισσας, Βασιλική Βλάχου.
Το δικαστήριο έχει διακόψει, για να αποφασίσει αν θα δοθεί αναστολή στο Βασίλη Σαραλιώτη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

O δημόσιος τομέας...

O δημόσιος τομέας ήταν ο μοναδικός πυλώνας της όποιας ανάπτυξης έγινε στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση.

Ας σεβαστούμε τον συνάνθρωπο κι ας κινηθούμε ενωμένοι για την πρόοδο της χώρας ενάντια σε κάθε φιλόδοξο πολιτικό που θέλει να τα αρπάξει. Μην κοιτάμε να υποβαθμίσουμε τον άλλον, αλλά να κοιτάμε και να επιδιώκουμε να τον φτάσουμε.

Αφού δεν τα φάγαμε μαζί γιατί να τα πληρώνουμε μαζί;