 | |||||
Παίδες το ξέρω ότι μοιάζω σκληρή κι αμείλικτη αλλά δεν αληθεύει. Κατά βάθος είμαι ένας γλυκός και υποχωρητικός άνθρωπος γεννημένος για να ευχαριστεί το κοινωνικό σύνολο και κυρίως το υποσύνολο της οικογενείας του! Αποφάσισα λοιπόν να πάω (Ι repeat: Να Πάω) στο γάμο του Φλώρου και της Βλαμμένης. Καλά, εντάξει, μου έταξε η μάνατζερ 150 ευρώ για απλή προσέλευση, 200 ευρώ για προσέλευση χωρίς τα πίρσιγκ στο φρύδι αλλά με λουκ της δικής μου επιλογής, 300 ευρώ χωρίς τα πίρσιγκ και με φόρεμα από τη Λουκία. Πήρα το 2. (Ε, όχι και ντυθώ στη Λουκία φράου μάδερ. Ποια είμαι; Η μαντάμ ντε Σορμπόν Ελέν Γλυκατζή -Αρβελέρ; Χάθηκε ένας Λάκης Γαβαλάς που έχουμε και το ίδιο ταν; Που τέτοια LAK όμως...)
Την αποφράδα ημέρα, Παρασκευή και 13 που μας πέρασε, από τις πέντε η ώρα άρχισε η αγχωμένη μάνα(τζερ) να μπαινοβγαίνει στο δωμάτιό μου (φορώντας μάσκες εντατικής ενυδάτωσης προσώπου) και να ρωτάει:
-Ακόμα έτσι είσαι;
-Πως έτσι; απαντούσα εγώ αδιάφορα συνεχίζοντας να ψάχνω ένα τραγουδάκι του Λόλεκ στο u tube.
-Χάλια, είπε την πρώτη φορά. Άπλυτη, είπε τη δεύτερη. Άλουστη, είπε την τρίτη. Σαν την κυρα Αλεξία, είπε την τέταρτη. Σ΄αυτό το σημείο παίδες φόρτωσα. (Απορείτε, αλλά είναι που δεν ξέρετε την κυρα Αλεξία. Είναι μια άστεγη γριούλα τόσο γαμάτη που όταν την κόψει η πείνα μπουκάρει στο νοσοκομείο της μάνας μου και βουτάει το φαί των ανόρεχτων ασθενών από το δίσκο!!! Στυλιστικά και οσφραντικά όμως είναι πολύ εναλλακτική ακόμα και για τα γούστα μου...)
Για να σας πω την αλήθεια παίδες, δεν καταλάβαινα τι διάολο εννοούσε μ΄αυτή την ερώτηση. Τι νόμιζε δηλαδή; Ότι με το που θα ρχοταν η μέρα του φλωρογάμου εγώ θα μεταμορφωνόμουνα σε Έλενα Ράπτη; ( Ξέχασα να σας πω ότι αυτή είναι κοπέλα για τη μάνα μου! Αν ήταν μάλιστα και πασοκτζού –έστω και σημιτικιά- θα με πέταγε στο δρόμο και θα την υιοθετούσε!)
Στην πέμπτη επιδρομή της σηκώθηκα πάνω και κλείδωσα την πόρτα. Ασταδιάλα πια. Καλά τα 200 ευρώπουλα αλλά μη μας σπάσει και τα νεύρα (να έδινε 500 να την αφήσω να μου κάνει το σεμινάριο πως να γίνετε η Ελενα Ρ. χωρίς καν να βάψετε το μαλλί σε 2 εβδομάδες και 2 ημέρες).
Κατά τις 6 η ώρα η μάνα(τζερ) άρχισε να κοπανάει την πόρτα μου. Σχεδόν άκουγα την μάσκα εντατικής ενυδάτωσης να σπάει από συσσωρευμένη οργή.
-Περνάει η ώρα. Θα μπεις στο μπάνιο; ούρλιαζε ως μαινάδα.
-Μπαααα. Θα βάλω άρωμα, είπα νωχελικά για να της σπάσω τα νεύρα. Φυσικά θα έμπαινα στο μπάνιο. Ήθελα επειγόντως να κατουρήσω.
-Ήθελα να ξερα, εγώ σε γέννησα εσένα; ξαναούρλιαξε. Μα το θεό, ακουγόταν έτοιμη να με γράψει στο ληξιαρχείο ως αγνώστου μητρός και πολύ γνωστού (για την ασωτία του) πατρός.
Για να αποφύγω τη συνέχεια του σόου μπήκα και κλειδώθηκα στο μπάνιο αναγκάζοντάς της να καταφύγει στο βεσεδάκι των ξένων για να τελειώσει το μακιγιάζ της. Σκέφτηκα ωριμότερα: Μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει. Έβαλα λοιπόν μπροστά το κόλπο γκρόσο!
Κατά τις εφτά είχα μπανιαριστεί, είχα λούσει το μαλλί, το χα πλέξει σε δεκάδες κοτσιδάκια στο τελείωμα των οποίων κάθονταν μια πασχαλίτσα (!!!), είχα φορέσει κόκκινο τζην αγορασμένο δεύτερο χέρι από το Κάμπτεν Λοκ και πουκαμίσα αέρινη πράσινη (εις ανάμνησιν του βάζελου). Από μέσα φορούσα σουτιέν μαύρο αλα Κάρι Μπραντσο. Παπούτσι πέδιλο μονομάχου από μοναστηράκι περσινό.
Μόλις ξεπροβάλλω από την πόρτα του μπάνιου ως κίντερ έκπληξη βλέπω την άνω και κάτω σιαγόνα της μάνα(τζερ) να πέφτει.
-Πως είσαι έτσι μωρή; κατόρθωσε να πει τελικά.
-Γιατί; Τι έχω; Κάνω εγώ αθώα αθώα διορθώνοντας λιγάκι το δεξί κοτσίδι που έπεφτε στα μούτρα μου από λάθος πλέξιμο.
-Σαν καθυστερημένο είσαι.
-Αυτό θα πει προσαρμογή μανούλα. Χάρη σ΄αυτό εξελίχτηκε το ανθρώπινο είδος. Στο γάμο του Φλώρου και της Βλαμμένης θα πάμε. Όχι στου Μπιλ Γκέϊτς και της Ραμόνα.
-Βγάλτα τώρα αμέσως!!!
-Μητέρα με σοκάρετε!!
Αγνοώντας με ορμάει στην ντουλάπα μου και ξετρυπώνει ένα φουστανάκι μπεζ της άμμου λινό που μου είχε φέρει πέρσι από το Παρίσι για τον τρίτο γάμο της θειάς μου και αδερφής της. Ο γάμος διαλύθηκε στης εκκλησιάς την πόρτα και το όνειρο της να με δει ως γαλοελβετίδα ντεμπιντάντ επίσης.
Το άρπαξε και μου το πέταξε. Με βρήκε στο κεφάλι.
-Βάλτο αμέσως! είπε.
-300 ευρώ! είπα.
-Έγινε! είπε.
-Έγινε, είπα!
Μπήκα ξανά στο μπάνιο. Όταν ξαναβγήκα ήμουν μια μπεζ οπτασία βγαλμένη κατευθείαν από τον χειρότερο εφιάλτη του Αρμάνι...
(φυσικά συνεχίζεται ανόητα μικρά. Με την σεμνή τελετή, με την α-σεμνή δεξίωση, με, με, με...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου